Άλκης Αλκαίος

Μου έχει καρφωθεί εδώ και καιρό στο μυαλό ένα συγκεκριμένο τραγούδι που έγραψε και τραγούδησε ο Σωκράτης Μάλαμας πάνω σε στίχους του Άλκη Αλκαίου, το καταπληκτικό "Κοντραπούντο":

"...Zωή σε σπούδασα και ξέχασα να ζήσω
ποιός το χαμένο μου καιρό θα φέρει πίσω
δε δίνει ρεύμα ότι αγαπώ και δε με σώζει
τη λύση ψάχνω στο μπερντέ του Kαραγκιόζη..."

                                   

Σήμερα ο Άλκης Αλκαίος, ένας από τους κορυφαίους ποιητές και στιχουργούς της Ελλάδας, έφυγε από τη ζωή.

Πολλά από τα τραγούδια που έχει γράψει ο Άλκης Αλκαίος τα έχει μελοποιήσει ο Θάνος Μικρούτσικος. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι το "Ερωτικό" (με μια πιρόγα) που τραγούδησε ο Μανόλης Μητσιάς στο δίσκο "Εμπάργκο" το 1982 και η "Ρόζα" σε ερμηνεία του Δημήτρη Μητροπάνου στον δίσκο "Στου αιώνα την παράγκα" το 1996. Δύο πραγματικά εμβληματικοί δίσκοι που άφησαν εποχή στο ελληνικό τραγούδι.

Κοινοβουλευτική ηθική

Στη χθεσινή συνεδρίαση της ολομέλειας του Κοινοβουλίου κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την ψήφιση του προϋπολογισμού για το 2013 ακούστηκαν πολλές απόψεις. Άλλες υπέρ της ψήφισης, άλλες κατά. Άλλες ήρεμες, άλλες έντονες. Άλλες γεμάτες καραγκιοζιλίκια, άλλες σοβαρές, λογικές και συγκροτημένες.

Υπήρξαν και δύο τοποθετήσεις που μάλλον ξεπέρασαν τα όρια.

Η μία η γνωστή, του Στάθη Παναγούλη του ΣΥΡΙΖΑ (και πρώην του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ, της ΠΟΛΑΝ και του ΔΗΚΚΙ) που έχει ήδη προκαλέσει πολιτική θύελλα. Ο "αριστερός" Στάθης Παναγούλης απειλεί ευθέως με λιντσάρισμα μέχρι θανάτου αυτούς που ψηφίζουν τα μέτρα και τον προϋπολογισμό. Εντάξει ο ίδιος εύχεται να μην έχουν αυτήν την τύχη οι βουλευτές, αλλά πάντως τους προειδοποιεί!

(Απόσπασμα από τα πρακτικά της βουλής):

            ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ: (...)

Να παρακαλάτε –αυτό είναι μια προσωπική μου άποψη που θα πω τώρα, τελειώνοντας, κυρία Πρόεδρε, και δεν έχει καμία σχέση ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε ο Τσίπρας, γιατί ό,τι γίνεται το κάνει το Τσίπρας, το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, έχω δικαίωμα να πω την προσωπική μου άποψη- κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που υπογράψατε τα μνημόνια να περάσετε από ειδικό δικαστήριο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά): Κλείστε παρακαλώ, γιατί εκθέτετε το Προεδρείο τώρα.

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ: Αυτό σας εύχομαι και εγώ προσωπικά, παρά να βρείτε ορισμένοι από εσάς το τέλος του πρεσβευτή των ΗΠΑ πριν λίγους μήνες στη Λιβύη.

Καλή σας τύχη.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ)

Η άλλη είναι εξίσου προκλητική και ανήκει στον βουλευτή Βοιωτίας του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Σταθά (πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ), ο οποίος αποκάλεσε τον υπουργό οικονομικών της Γερμανίας Σόιμπλε "κουτσό"! Επειδή όμως δεν "την είπε" στους πολιτικούς της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ όπως ο Παναγούλης, αλλά στον Σόιμπλε, που και οι ίδιοι τον βρίζουν στα κρυφά, γι' αυτό προφανώς και δεν έγινε ο ίδιος ντόρος με τον Παναγούλη. 

Πάντως αναρωτιέμαι, ο "αριστερός ανθρωπιστής" Αλέξης Τσίπρας, πώς νιώθει που ένας βουλευτής του κόμματός του αποκαλεί από το βήμα του ελληνικού κοινοβουλίου έναν άνθρωπο "κουτσό";

(Απόσπασμα από τα πρακτικά της βουλής):

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΑΘΑΣ: (...) 

Επειδή είμαι συνέχεια έξω στο δρόμο, όπως και πολλοί από εσάς, μετά από το χθεσινό που άκουσα με τον Σόιμπλε, έβγαλα το εξής συμπέρασμα τελικά. Εκεί που περίμενα πραγματικά ότι αυτές οι πολιτικές -και δεν μιλάμε μόνο για την Ελλάδα, μιλάμε για όλη την Ευρώπη- θα την βρουν από  το λαό, τελικά αυτές οι κυβερνήσεις που εκπροσωπούν αυτές οι πολιτικές θα την βρουν από τον κουτσό. Αυτό κατάλαβα εγώ. Και βλέπω ότι αυτός έχει τον σκοπό του και καλά κάνει. 

* Τα πρακτικά της συνεδρίασης της 10/11/2012

**Ολόκληρο το πρώτο μέρος της συνεδρίασης της 10/11/2012 σε μαγνητοσκόπηση

Πεζοδρόμιο ή πάρκιγκ;

Οδός Ετεοκλέους, Χαριλάου, Θεσσαλονίκη.

Η άσφαλτος για τους πεζούς, τα πεζοδρόμια για τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Το πεζοδρόμιο από τη μία άκρη ως την άλλη μόνιμη θέση στάθμευσης και μάλιστα με κουκούλα.

Πεζοδρόμια αδιάβατα. Είπαμε, οι πεζοί από το δρόμο.

Όταν βγήκε ο Μπουτάρης δήμαρχος δήλωσε ότι κάθε δημοτικό διαμέρισμα (τώρα δημοτική κοινότητα) θα γίνει ένα μικρό δημαρχείο. Το δημαρχείο λοιπόν της περιοχής μας (Ε' δημοτική κοινότητα) τι λέει και τι κάνει; Η ίδια κατάσταση επικρατεί στους περισσότερους δρόμους της περιοχής Χαριλάου (και σε πολλές ακόμη βεβαίως όλου του Δήμου). Τα πασαλάκια στις άκρες των πεζοδρομίων είναι το πιο απλό που μπορώ να φανταστώ. Επιτέλους τοποθετήστε τα.

Η καφρίλα η δική μας είναι δεδομένη. Όσο μας δίνουν χώρο θα παρκάρουμε όπου γουστάρουμε.

Έλεγχος εισιτηρίων

Χθες η καγκελάριος της Γερμανίας Μέρκελ δήλωνε στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο: «Δεν είναι δυνατό οι αστικές συγκοινωνίες να μην μπορούν να εισπράξουν τα κόμιστρα και οι φορολογικές υπηρεσίες τα έσοδα» αναφερόμενη στην Ελλάδα και τα προβλήματά της.

Πριν από λίγους μήνες ο υπουργός Ανάπτυξης, ο κ. Χατζηδάκης δήλωσε με σιγουριά ότι μέχρι το τέλος του έτους η εισιτηριοδιαφυγή θα έχει περιοριστεί στο μισό. Μίλησε μάλιστα και για άμεσο σχέδιο αναδιάταξης των μηχανισμών ελέγχων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω τι γίνεται στην Αθήνα αλλά για τη Θεσσαλονίκη έχω πλήρη γνώση.

Χρησιμοποιώ το λεωφορείο του ΟΑΣΘ πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό. Είτε γιατί η βενζίνη έχει γίνει πανάκριβη, είτε γιατί το πάρκιγκ στο κέντρο έχει δυσκολέψει λόγω της μείωσης των θέσεων στάθμευσης. Σας πληροφορώ ότι έχω να δω ελεγκτή στο λεωφορείο πολλά χρόνια. Και σίγουρα κανέναν από τότε που ο υπουργός έκανε τις παραπάνω δηλώσεις. Μια συμπαθητική κοπέλα από τα μεγάφωνα μας προειδοποιεί να ακυρώσουμε το εισιτήριό μας διότι διεξάγονται συνεχείς έλεγχοι!!! Δεν συγκινούνται και πολλοί. Σχεδόν οι μισοί δεν πληρώνουν εισιτήριο. Άλλωστε όλοι ξέρουν ότι αυτά που λέει η κοπέλα είναι για τα μάτια του κόσμου. Οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει πώς είναι να μπαίνει ελεγκτής στο λεωφορείο.

Τελικά ο περίφημος πόλεμος κατά της εισιτηριοδιαφυγής που εξήγγειλε ο κ. Χατζηδάκης τι έγινε; Φταίνε οι μηχανισμοί του υπουργείου; Φταίει η διοίκηση του ΟΑΣΘ; Φταίνε οι υπάλληλοι του οργανισμού οι οποίοι δεν επιδεικνύουν τον απαιτούμενο ζήλο; Το σίγουρο είναι ότι φταίνε όλοι μαζί διότι ξέρουμε εδώ και χρόνια ότι και οι μηχανισμοί του υπουργείου είναι άχρηστοι και η διοίκηση του ΟΑΣΘ είναι ανίκανη να εισπράξει τα έσοδα που πρέπει να εισπράττει και οι υπάλληλοι βαριούνται να κάνουν τη δουλειά τους. Μάλιστα οι συγκεκριμένοι (οι υπάλληλοι) το πάνε ακόμη παρακάτω. Απεργούν διαμαρτυρόμενοι για τις νέες αυξήσεις, αλλά αρνούνται να κάνουν τη δουλειά τους και να ελέγχουν αν ο κόσμος πληρώνει εισιτήριο, γνωρίζοντας ότι αυτός είναι ο κύριος παράγοντας που μας οδηγεί σ' αυτές.

Την τελική ευθύνη δεν παύει να την έχει ο υπουργός. Αυτός ο οποίος, είτε συνειδητά μας δουλεύει και δεν κάνει τίποτα από αυτά που υποσχέθηκε, είτε είναι ανίκανος να κάνει τη δουλειά του και να επιβάλει το αυτονόητο. 

Το ποιος την πληρώνει και θα τη πληρώνει το ξέρουμε. Ο μαλάκας που ακυρώνει σήμερα το εισιτηριάκι των 80 ή 90 λεπτών και θα συνεχίσει να το ακυρώνει από τον Γενάρη ή τον Φλεβάρη οπότε θα ισχύσουν οι νέες αυξήσεις. 

Κέρδισε ο Obama!

Ο Μπάρακ Ομπάμα παρά το γεγονός ότι διαχειρίστηκε τη χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων 60 ετών κέρδισε τη δεύτερη συνεχόμενη προεδρία των Η.Π.Α και έχει κάθε λόγο να νιώθει πιο αισιόδοξος. Η ύφεση είναι σε ανάσχεση, η ανεργία αναμένεται να μειωθεί, οι κοινωνικές παροχές που ξεκίνησε να εφαρμόζει μπορούν να δώσουν μια ανακούφιση στο τεράστιο πρόβλημα ανισότητας της αμερικανικής κοινωνίας. Ο Μιτ Ρόμνεϋ μάλλον πλήρωσε την εξαιρετικά συντηρητική του προσέγγιση σε βαθμό αναλγησίας στα περισσότερα κοινωνικά προβλήματα, μην μπορώντας να κεφαλαιοποιήσει την κρίση, τα ελλείμματα και το τεράστιο χρέος της αμερικανικής οικονομίας. (μην κάνουμε συγκρίσεις με την Ελλάδα, εντελώς άλλη κατάσταση!)

Η Ευρώπη και ιδιαίτερα οι χώρες που μαστίζονται από την κρίση, έχουν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένες. Η επεκτατική πολιτική Ομπάμα δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστη την Ευρώπη και δυσκολεύει την προσήλωση στην αυστηρή πολιτική δημοσιονομικής πειθαρχίας που ευαγγελίζεται το Βερολίνο και η Άγκελα Μέρκελ.

Ελπίζω το λαϊκίστικο λόμπυ της Ελλάδας να μην κάνει όνειρα για άνοιγμα κρουνών και επιστροφή στο πάρτυ με τα δανεικά. Η όποια χαλάρωση της Ευρώπης και γενικότερα του διεθνούς παράγοντα μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα για τη χώρα μόνο αν συνεχίσει τη δημοσιονομική προσαρμογή και ασφαλώς προσαρμόσει την οικονομία της σε δυτικά πρότυπα. Τότε ασφαλώς θα μπορεί να διευρύνει τη βάση αυτών που "την πληρώνουν" και να έχει οφέλη η πλατιά μάζα του ελληνικού λαού. Αλλά για να γίνουν αυτά θέλει πολύ χρόνο, πολλή δουλειά και πολλή θέληση. Ειδικά το τελευταίο δεν βλέπω να υπάρχει ούτε στην συμπολίτευση ούτε στην αντιπολίτευση.

Για τον αμερικανό φιλελεύθερο πολίτη πάντως η εκλογή του Ομπάμα είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να περιμένει. Οι ακραίες διακηρύξεις του ρεπουμπλικανισμού που φάνηκε να αποδέχεται χωρίς αντιστάσεις ο Ρόμνεϋ για τις αμβλώσεις, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, το σύστημα υγείας, την οπλοκατοχή, τους μετανάστες, την ομοσπονδιακή βοήθεια σε περιπτώσεις καταστροφών κλπ σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο για μια κοινωνία που παραμένει η πιο πολυπολιτισμική και ανοιχτή του πλανήτη.

Τελειώνω με δυο βίντεο. Είναι η νικητήρια ομιλία του Ομπάμα και η ομιλία αποδοχής της ήττας του Ρόμνεϋ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι φουλ στην αμερικανιά και οι δύο. Όμως είναι και οι δύο εξαιρετικές ομιλίες γεμάτες πολιτικό πολιτισμό.

Κυριακή στα μουσεία

Η Θεσσαλονίκη έχει μερικά πολύ ωραία μουσεία. Κυριακή πρωί επισκέφτηκα τα δύο σημαντικότερα, το Αρχαιολογικό και το Βυζαντινό.

Το Αρχαιολογικό, παλαιότερο με πιο ενδιαφέρουσες εκθέσεις αλλά όχι όσο περιποιημένο θα το ήθελα. Τρομερά τα ευρήματα του χρυσού των μακεδόνων. Έχει έναν κρατήρα από κράμα χαλκού και κασσίτερου (σ.σ. ευχαριστώ τον Lucretius για τη διόρθωση!) που βρέθηκε σε αρχαίο μακεδονικό τάφο στην περιοχή του Δερβενίου καταπληκτικό! (ουσιαστικά είναι το σήμα κατατεθέν του μουσείου μετά τη μεταφορά της χρυσής λάρνακας του Φιλίππου στη Βεργίνα). Πολύ κατατοπιστική και η περιοδική έκθεση για τους εβραίους της Θεσσαλονίκης.

Στο Αρχαιολογικό έχει και εξωτερικό μέρος, με σαρκοφάγους της ρωμαϊκής περιόδου καθώς και δείγματα της καθημερινής ζωής της ίδιας περιόδου. Όμορφα διαμορφωμένος ο εξωτερικός χώρος. και ευτυχώς καθαρός και φροντισμένος.

Το Βυζαντινό Μουσείο είναι νεώτερο και φαίνεται. Πιο όμορφο αρχιτεκτονικά, πιο ωραία διαρρύθμιση, πιο περιποιημένο και σύγχρονο. Οι εκθέσεις ωραίες, θα προτιμούσα κάτι πιο εντυπωσιακό. Πάντως σου δίνει μια καλή εικόνα της τέχνης του Βυζαντίου, από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια μέχρι και το τέλος της αυτοκρατορίας. Υπάρχουν και πολύ καλά δείγματα εκκλησιαστικής τέχνης από την οθωμανική περίοδο.

Πολύ ωραίο το καφέ του Αρχαιολογικού αλλά το καφέ-εστιατόριο του Βυζαντινού, το γνωστό Β είναι από τα καλύτερα της πόλης. Αξίζει μια επίσκεψη, ακόμη και σε ώρες που δε λειτουργεί το Μουσείο.

Για τις επισκέψεις μου αυτές δεν πλήρωσα ούτε ένα ευρώ. Κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα, κατά τη χειμερινή περίοδο είναι ελεύθερη η είσοδος σε όλα τα Μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους που ανήκουν στο δημόσιο. Στις ιστοσελίδες των Μουσείων έχει έναν κατάλογο με αυτούς που δικαιούνται δωρεάν ή μειωμένη είσοδο σε όλους αυτούς τους χώρους. Το 90% από αυτούς δεν καταλαβαίνω γιατί να έχει αυτό το δικαίωμα.

Να πω την αλήθεια δεν θα με χαλούσε να πλήρωνα είσοδο και να έβλεπα πιο εξυπηρετικούς και λιγότερο βαριεστημένους υπαλλήλους, κάνουν μπαμ από μακριά ότι κάνουν αγγαρεία. Κάποιοι κάθονται σταυροπόδι στην καρεκλίτσα τους και μυρίζουν "δημοσιουπαλληλίκι". Τόσο δύσκολο είναι ένα χαμόγελο;

Τα νέα μέτρα

Φτάσαμε πάλι στο σημείο "μηδέν". Εδώ που δεν έχει μπρος ή πίσω. Είτε ψηφίζεται το πολυνομοσχέδιο με τα περίφημα μέτρα των 13,5 δις μαζί με τις αλλαγές στα εργασιακά (οι οποίες, με βάση τις πληροφορίες και τις διαρροές αφορούν πια ένα πολύ μικρό ποσοστό μισθωτών του ιδιωτικού τομέα και μάλιστα των πιο ευνοημένων) είτε καταψηφίζεται και η χώρα εμφανίζεται ανακόλουθη προς τις συμβάσεις που έχει υπογράψει.

Η ΔΗΜΑΡ από τη στιγμή που πήρε το ρίσκο να συμμετέχει στην κυβέρνηση όφειλε να ξέρει ότι ο δρόμος είναι δύσκολος και προϋποθέτει οδυνηρές αποφάσεις. Τώρα είναι αργά. Οφείλει να υπερψηφίσει το πακέτο, ώστε να πάρει η χώρα την πολυθρύλητη δόση και να συνεχίζει να αναπνέει, έστω και υπό μηχανική υποστήριξη.

Το πρόβλημα είναι για πόσο καιρό θα αναπνέει με αυτόν τον τρόπο. Πολύ φοβάμαι ότι θα είναι για πολύ καιρό. Όσο η Νέα Δημοκρατία που έχει το μαχαίρι, έχει και το πεπόνι φοβάται και αυτή να έρθει σε σύγκρουση με τις πραγματικές αιτίες που κρατούν πίσω την ελληνική οικονομία και κοινωνία και όσο το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ πελαγοδρομούν σε ένα ανατροφοδοτούμενο πολιτικό χάος στο εσωτερικό τους, μην μπορώντας να υποστηρίξουν ουσιαστικά αυτό που περιμένει ο σοβαρός έλληνας κεντροαριστερός, δηλαδή τις μεταρρυθμίσεις και τη φυγή προς το εμπρός, πολύ φοβάμαι ότι το μέλλον δεν είναι ευοίωνο. Θα οδηγούμαστε σε νέα τελεσίγραφα, σε νέα μέτρα, σε διαρκείς φαύλους κύκλους ύφεσης.

Είναι προφανές βεβαίως ότι η ελληνική κοινωνία, ειδικά έτσι όπως είναι (κακο)μαθημένη να λειτουργεί δεν πρόκειται να ανεχτεί αυτούς τους κύκλους. Θα αντιδράσει και όπως συνήθως συμβαίνει, θα αντιδράσει με τον λάθος τρόπο. Φέρνοντας στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ και στην αξιωματική αντιπολίτευση τη Χρυσή Αυγή. Το τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την Ελλάδα κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει με ακρίβεια. Το παρελθόν και το παρόν των συγκεκριμένων πολιτικών σχηματισμών μόνο μαυρίλα και σκοτάδι μπορεί να μας υπόσχεται για το μέλλον.

Γι΄ αυτό προσωπικά δεν στέκομαι μόνο στην - αναγκαία ασφαλώς - ψήφιση του "πακέτου" των νέων μέτρων. Εκεί όπου θα κριθούν τα πάντα είναι στην επόμενη μέρα. Έχει τα κότσια ο Σαμαράς, ένας πολιτικός που η μέχρι τώρα πορεία του μόνο εμπιστοσύνη δεν σου προκαλεί και για τις ικανότητές του και για τις ιδέες του, να ηγηθεί αυτού του "βήματος προς τα εμπρός"; Πολύ αμφιβάλω, αν και η ιστορία έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι προσωπικότητες από το πουθενά, άνθρωποι από τους οποίους ποτέ δεν το περίμενες αναδείχτηκαν σε ιστορικές μορφές που έβαλαν τη σφραγίδα τους στην αναγέννηση των χωρών τους. 

Γελοιότητα

Η χώρα λοιπόν εδώ και δεκαετίες έχει πατεντάρει τον όρο "γελοιότητα". H κρίση που ζούμε εδώ και τρία χρόνια, ενώ ήλπιζα ότι θα καταφέρει να μας κάνει σιγά σιγά να ξεπερνάμε αυτή την γελοιότητα, τελικά την αναδεικνύει όλο και περισσότερο.

Εδώ και καιρό το κράτος έχει στα χέρια του διάφορες λίστες με ονόματα ανθρώπων που ενδέχεται να ελέγχονται για παράνομες πράξεις. Λίστες που κρύβονται, χάνονται και μετά εντελώς ξαφνικά ξαναεμφανίζονται, λίστες που οι αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους, αντί να ασχοληθούν σοβαρά μαζί τους και να ελέγξουν άμεσα και τάχιστα όσους αφορούν, αυτές κάνουν την πάπια και τις σέρνουν χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Είναι φανερό ότι το κάνουν διότι υπάρχει ο φόβος, άτομα διαπλεκόμενα με την εξουσία να κατηγορηθούν για παράνομες πράξεις. Άτομα, που η πολιτική εξουσία απ' ότι φαίνεται, λόγω αυτής της διαπλοκής, δεν την συμφέρει να κατηγορηθούν.

Είναι προφανές ότι το ελληνικό κράτος εντελώς απαράδεκτα και ύποπτα δεν έχει κάνει τη δουλειά του για μία ακόμη φορά. Δεν έχει εκμεταλλευτεί πολύτιμα στοιχεία που μπορεί να του αποφέρουν και έσοδα αλλά και να προσδώσουν στο λαό ένα αίσθημα δικαιοσύνης σε μια περίοδο που ένα μεγάλο μέρος του καταβάλει τεράστιες θυσίες, ώστε να εξυγιανθεί δημοσιονομικά η χώρα.

Όμως η γελοιότητα που μας περιβάλλει δεν σταματά εδώ. Δημοσιογράφοι όπως ο κ. Βαξεβάνης, εκδότης του περιοδικού HOT-DOC, γίνονται ξαφνικά κάτοχοι μιας από τις λίστες που προανέφερα, της περίφημης "λίστας Λαγκάρντ", όπου μέσα σε αυτή καταγράφονται 2059 ονόματα καταθετών στην τράπεζα HCBS στην Ελβετία. Η δημοσιοποίηση συνοδεύεται από τα πομπώδη και δακρύβρεχτα σχόλια του εκδότη: "Αυτό το τεύχος είναι υποχρέωση στους έλληνες που ψάχνουν τα σκουπίδια για να ζήσουν.Ναι,η λίστα Λαγκάρντ. 2059 ονόματα"

Ο Βαξεβάνης βγάζει στη φόρα 2059 ονόματα καταθετών σε μια ξένη τράπεζα και ουσιαστικά τους υποδεικνύει ως υπεύθυνους που κάποιοι έλληνες "ψάχνουν τα σκουπίδια για να ζήσουν". Χωρίς να γνωρίζουμε αν ο κάθε ένας από αυτούς που αναφέρονται τα ονόματά τους έχει παρανόμως αποκτήσει τα χρήματα που κινούνται σε αυτούς τους λογαριασμούς, χωρίς να γνωρίζουμε αν παρατύπως έχει ανοίξει αυτούς τους λογαριασμούς, χωρίς κανένα στοιχείο. Πλήρης παραβίαση του τραπεζικού απορρήτου. Ο δημοσιογράφος πήρε μια λίστα όπως είναι και τη δημοσίευσε αυτούσια. Μια λίστα που κανονικά αφορά αυστηρά τις αρχές του κράτους (ΣΔΟΕ, Εισαγγελία κλπ) οι οποίες όφειλαν να την αξιοποιήσουν για το δημόσιο συμφέρον (και δεν το έκαναν).

Το γεγονός ότι μέσα στη λίστα μπορεί να υπάρχουν άτομα τα οποία εντελώς νόμιμα και τυπικά κατέχουν λογαριασμό στη συγκεκριμένη τράπεζα δεν δείχνει να αφορά ούτε τον Κώστα Βαξεβάνη αλλά ούτε και τους χιλιάδες υπερασπιστές του στα social media. Ή μάλλον δείχνει να τον αφορά έστω και λίγο και μάλλον για το τυπικό του πράγματος. Αναφέρει μέσα στο περιοδικό ότι κάποιος που συμπεριλαμβάνεται στη λίστα δεν είναι απαραίτητα και φοροφυγάς. Άλλα πόση σημασία έχουν όλα αυτά για τον κ. Βαξεβάνη; Έχει ήδη εκδώσει 100.000 αντίτυπα του περιοδικού και απολαμβάνει τη μεγάλη του "δημοσιογραφική" και ασφαλώς επιχειρηματική του επιτυχία.

Μια μαύρη στιγμή για την ελληνική κοινωνία. Και μαύρη, κυρίως για την υποστήριξη που είχε από μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων στην κοινωνία, τουλάχιστον όπως αποτυπώθηκε στα social media. Σίγουρα όχι τόσο μαύρη, όσο η δημοσιοποίηση της λίστας των οροθετικών γυναικών από τον τότε υπουργό υγείας κ. Λοβέρδο, μιας και εκείνη η κατάπτυστη πράξη είχε και τη βούλα της ελληνικής πολιτείας. Αλλά πάντως μαύρη.

Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά το πόσο γελοία χώρα είμαστε. Οι εισαγγελικές αρχές, αυτές που εδώ και τόσο καιρό ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτα ώστε να αξιοποιήσουν τις πολύτιμες πληροφορίες της λίστας Λαγκάρντ ζητούν τη δίωξη του Κώστα Βαξεβάνη για τη δημοσιοποίησή της! Θα μου πεις... δεν είναι παράνομο; Παράνομο είναι, ασφαλώς, αλλά η ταχύτητα αντίδρασης (λίγες ώρες) και η παραγγελία άμεσης σύλληψης (!) για ένα δημοσίευμα την ώρα που προκλητικά κωλυσιεργεί η δικαιοσύνη σε ένα σωρό άλλες περιπτώσεις (πχ το πρώτο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό, τα εγκλήματα που διαπράττονται από τη συμμορία της Χρυσής Αυγής) δεν μπορεί παρά να εξοργίζει τον κάθε άνθρωπο που θα ήθελε η χώρα του να θεωρείται σοβαρή, δίκαιη και δημοκρατική.

Τελικά η κρίση δεν ήταν η ευκαιρία που θα μας ωθούσε σε ένα νέο ξεκίνημα. Η κρίση μέχρι στιγμής έχει απλά ενδυναμώσει στο μέγιστο βαθμό τη γελοιότητα που επικρατεί σε αυτή τη χώρα. Γελοιότητα και παράνοια.

Υ.Γ. Μερικές φορές απορώ πραγματικά γιατί οι ευρωπαίοι ασχολούνται μαζί μας και επιμένουν να μας σώσουν. Νομίζω ότι αν ήμουν στη θέση τους θα ήθελα τόσο πολύ να μας δώσω μια κλωτσιά και να μας στείλω στο διάολο κι ακόμη παραπέρα. Προφανώς δεν το κάνουν γιατί δεν τους συμφέρει. Ευτυχώς.

Mstislav Rostropovich

  Εδώ και καιρό ψάχνω να γράψω κάτι. Για τα φασισταριά της Χρυσής Αυγής, για τα μέτρα των 11,5 δις και την πορεία της νέας κυβέρνησης, για την οργή που ένιωσα σήμερα για τη σύλληψη ενός τύπου που έκανε πλάκα με τον Παΐσιο και και και....

Τελικά γράφω για τελείως άλλο λόγο. Μου ήρθε ξαφνικά στο μυαλό μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου.

3 Ιούνη 1997 και η Θεσσαλονίκη αγαλλιάζει. Ένας από τους μεγαλύτερους τσελίστες του κόσμου, ο τεράστιος Rostropovich σηκώνει την τρίχα κάγκελο σε 5.000 κόσμο που έχει κατακλύσει το θέατρο Δάσους στο Σέιχ Σου. Δεν θα ξεχάσω τον πανμέγιστο 70άρη τότε Ρόστρο να ερμηνεύει σαν 30άρης το κοντσέρτο του Dvorak για τσέλο και κυρίως δεν ξεχνιέται το μπιζ... Εκεί όπου 5.000 κόσμος με κομμένη την ανάσα περίμενε υπομονετικά για κάμποσα δευτερόλεπτα, που δεν ήθελες να τελειώσουν ποτέ, τον μεγάλο δάσκαλο να σηκώσει το δοξάρι για να ολοκληρώσει την εκπληκτική εκτέλεση μια σουΐτας του Bach για σόλο τσέλο (δεν θυμάμαι δυστυχώς ποια σουΐτα είχε παίξει εκείνο το βράδυ), πριν ξεσπάσει σε οργιώδη χειροκροτήματα. Έχω παίξει και έχω παρακολουθήσει εκατοντάδες συναυλίες κλασικής μουσικής στη ζωή μου, αλλά θαρρώ ότι αυτή η στιγμή ήταν η πιο συγκλονιστική και έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου.

Ο μεγάλος Mstislav Rostropovich μας άφησε στις 27 Απρίλη του 2007, σε ηλικία 80 χρονών. Δεν μπορώ να περιγράψω περισσότερο τα συναισθήματά μου σκεπτόμενος ότι τον έχω δει ζωντανά να παίζει.

"Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων"

Μόλις τελείωσα το βιβλίο του Mark Mazower, "Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων" στην ελληνική του μετάφραση. (πρωτότυπο: "Salonica, city of ghosts").

555 αρκετά δύσκολες σελίδες, ειδικά το πρώτο μισό του βιβλίου, που ουσιαστικά αφηγείται την ιστορία της πόλης με πολλή λεπτομέρεια από το 1430 μέχρι το 1950. Είναι ουσιαστικά όλη η οθωμανική περίοδος της πόλης με εξαίρεση τα χρόνια από το 1912 ως το 1950 όπου πια η Θεσσαλονίκη έχει γίνει η δεύτερη πόλη της Ελλάδας.

Ιστορικός δεν είμαι, οπότε ιστορική κριτική του έργου δεν μπορώ να κάνω. Φαντάζομαι ότι ο Mazower έτρεξε, διάβασε και ερεύνησε πολύ ώστε να παρουσιάσει αυτό το, ούτως ή άλλως, σημαντικότατο έργο. Λεπτομέρειες άγνωστες σε πολλούς και κυρίως σε μας που μεγαλώσαμε και ζούμε σε αυτήν την πόλη.

Όσο φτάνεις στο τέλος του βιβλίου η ανάγνωση σε καθηλώνει όλο και περισσότερο. Φτάνοντας στα γεγονότα του 20ου αιώνα το ενδιαφέρον ανεβαίνει κατακόρυφα.

Είναι πολλά τα συγκλονιστικά στοιχεία της ιστορίας της πόλης. Οι διωγμοί, οι βασανισμοί και οι δολοφονίες των ελλήνων από το οθωμανικό καθεστώς όταν ξέσπασε η ελληνική επανάσταση του 1821. Η πλήρης εκκένωση της πόλης από τους μουσουλμάνους κατοίκους της το 1923 και παράλληλα η μαζική είσοδος χριστιανών προσφύγων από την Ανατολία την ίδια περίοδο. Αλλά το γεγονός που κόβει την ανάσα είναι η γενοκτονία των εβραίων της πόλης από τους ναζί κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και πιο συγκεκριμένα το 1943.

Νιώθω ότι η ιστορία της εξαφάνισης των εβραίων της Θεσσαλονίκης κρύβει πολλά ένοχα μυστικά, πολλά από τα οποία αποκαλύπτονται στο βιβλίο και για τα οποία ο σύγχρονος θεσσαλονικιός είχε (και μάλλον έχει) πλήρη άγνοια. Και λέω ένοχα, διότι παραμένει πολύ σκοτεινός ο ρόλος των αρχών και σημαντικού μέρους των ελλήνων κατοίκων της πόλης σε σχέση με τον στιγματισμό, την γκετοποίηση, την αρπαγή των περιουσιών και εν τέλει με τη μεταφορά των εβραίων της πόλης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μεταφορά που σήμανε την οριστική βιολογική εξόντωση της τεράστιας πλειοψηφίας του εβραϊκού πληθυσμού της πόλης. (κάπου 45.000 άνθρωποι)

Γειτονιές και δρόμοι που ζούμε και κινούμαστε καθημερινά ήταν άθλια γκέτο στοιβαγμένων ανθρώπων, αποθήκες ψυχών έτοιμες να φορτωθούν στο επόμενο τρένο σαν ζώα, για εκεί όπου τους περίμενε η τραγική τους μοίρα. Είναι συγκλονιστικό αλήθεια να το σκέφτεσαι αυτό, διότι μιλάμε για γεγονότα που συνέβησαν στην ίδια μας την πόλη μόλις 70 χρόνια πριν.

Όσο μεγάλωνα πάντα άκουγα για την ελληνική-βυζαντινή Θεσσαλονίκη. Ποτέ κανείς, ούτε στο σχολείο, ούτε στις γειτονιές που μεγαλώσαμε δεν μας είπε ότι υπήρχε και μια άλλη Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη των 482 χρόνων οθωμανικής κυριαρχίας. Η Θεσσαλονίκη των 451 χρόνων ισχυρής εβραϊκής παρουσίας. Αλήθειες που κρύφτηκαν πίσω από σκοπιμότητες.

Το βιβλίο αυτό ανοίγει μάτια. Δεν ξέρω αν όλα όσα περιέχει είναι 100% αποδεδειγμένες ιστορικές αλήθειες. Σίγουρα όμως έχει πολλά και σοβαρά στοιχεία από την ιστορική διαδρομή της πόλης.

Στον Όλυμπο

 Στις 7 Αυγούστου 2012 το θερμόμετρο του μετεωρολογικού σταθμού του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών στο Δίο Πιερίας, στους πρόποδες του Ολύμπου έδειξε 42,4° βαθμούς Κελσίου!

Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα και κανά χιλιόμετρο πιο ψηλά στη θέση Πριόνια του Ολύμπου... άλλος θεός. Δροσούλα και ευχάριστος ήλιος!

Η φύση οργιώδης, το τοπίο καταπληκτικό και αρκετά τα αυτοκίνητα στο πάρκινγκ.

 Πολλοί και οι ξένοι που επισκέπτονται τον Όλυμπο, ιδιαίτερα ορειβάτες, αφού το βουνό είναι ονομαστό για τις πεζοπορικές του διαδρομές. Τα Πριόνια είναι το τελευταίο σημείο όπου μπορείς να αφήσεις το αυτοκίνητό σου και να ακολουθήσεις το μονοπάτι Ε4 που οδηγεί στο καταφύγιο "Σπήλιος Αγαπητός" (ή Ζολώτα όπως είναι πιο γνωστό) στα 2.100 μέτρα και στη συνέχεια στην κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα στα 2.918 μέτρα. Η διαδρομή μέχρι και την κορυφή Σκάλα (στα 2.800 μέτρα περίπου) είναι σίγουρα επίπονη και κουραστική αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο από πλευράς δυσκολίας. Από τη Σκάλα μέχρι τον Μύτικα η αλήθεια είναι ότι θέλει προσοχή και θάρρος. Βέβαια 21 χρόνια μετά την ανάβασή μου στην κορυφή και με τις αναμνήσεις να έχουν ξεθωριάσει μου φαίνεται αρκετά βατό σαν εγχείρημα, αλλά όσο να 'ναι όταν είσαι εκεί πάνω τα συναισθήματα δεν είναι και τα πιο εύκολα.

Εννοείται ότι υπάρχουν αρκετές ακόμα διαδρομές, πιο δύσκολες που οδηγούν στην κορυφή (όπως το περίφημο "Λούκι"), καθώς και μερικά ακόμη καταφύγια, όμως η διαδρομή που ανέφερα είναι η πιο δημοφιλής και η πιο εύκολη.

Τελοσπάντων, η επίσκεψη αυτή τη φορά ήταν καθαρά εκδρομική και καθόλου ορειβατική οπότε περιορίστηκε στην περιοχή γύρω από τα Πριόνια.

Η λιμνούλα που δημιουργείται από τον μικρό αυτόν καταρράκτη μπορεί να φαίνεται δελεαστική για μπάνιο αλλά λίγο το πόδι να βάλεις μέσα καταλαβαίνεις ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο! Μιλάμε για εντελώς παγωμένο νερό.

Το νερό από αυτή τη βρύση (όπου καταλήγουν τα παραπάνω νερά) είναι πιο κρύο και από του ψυγείου!

Έχω ένα κόλλημα με τις σημαίες, όχι μόνο την ελληνική και μου αρέσει να τις φωτογραφίζω.

Σε λιγότερο από μισή ώρα πάντως ήμουν ήδη σε μπητσόμπαρο στην Πλάκα Λιτοχώρου, πίνοντας μια αξιοπρεπέστατη Caipirinha! 

Επενδυτικό ενδιαφέρον για επαναλειτουργία του Παζάρ Χαμάμ;

Πριν από 3 μήνες είχα δημοσιεύσει την πρόταση μου ώστε να αξιοποιηθούν τα ιστορικά οθωμανικά χαμάμ της Θεσσαλονίκης με την επαναλειτουργία τους. H αλήθεια είναι ότι τα δύο αυτά δημοσιεύματα είναι από τα δυο τρία πρώτα στη λίστα με τα περισσότερα κλικ του μπλογκ. Κάτι που σημαίνει ότι έστω και λίγο το θέμα προξένησε κάποιο ενδιαφέρον.

Με χαρά πριν από λίγες ημέρες διάβασα στη Μακεδονία τα παρακάτω.

"Τις τελευταίες ημέρες την πόρτα του δήμου Θεσσαλονίκης χτύπησαν εκπρόσωποι επενδυτικού σχήματος, εκφράζοντας το ζωηρό ενδιαφέρον τους για την επαναλειτουργία του οθωμανικού χαμάμ στην αρχική του μορφή. Ο κεντρικός δήμος αντιμετωπίζει πολύ θετικά το ενδεχόμενο αυτό, καθώς πρόκειται να γίνει μια σημαντική επένδυση και μάλιστα μέσα σε μια περίοδο εξαιρετικά δύσκολη, ενώ θα τονωθεί και η κίνηση στην ευρύτερη περιοχή. Για την υπόθεση αυτή αναμένεται άμεσα να γίνουν επαφές με την αρμόδια εφορεία βυζαντινών αρχαιοτήτων, ώστε να διασφαλιστεί η προστασία του μνημείου.
Το Γιαχουντί Χαμάμ (λουτρό των Εβραίων) βρίσκεται μεταξύ των οδών Βασιλέως Ηρακλείου, Κομνηνών και Φραγκίνη και πιθανολογείται ότι κτίστηκε στις αρχές του 16ου αιώνα. Το λουτρό, το οποίο χρησιμοποιούνταν τόσο από άνδρες όσο και από γυναίκες, βρισκόταν σε χρήση μέχρι και το 1912, ενώ υπέστη ζημιές στην πυρκαγιά του 1917, αλλά και στον σεισμό του 1978."

Ας ελπίσουμε ότι κάτι κινείται. Και μόνο το γεγονός ότι υπάρχει ενδιαφέρον σημαίνει ότι το θέμα απασχολεί πολλούς. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τέτοιες επενδύσεις, ακόμη και σε καιρό κρίσης, μπορούν να είναι βιώσιμες και κερδοφόρες. Αρκεί όσοι έχουν τις τύχες του μνημείου στα χέρια τους (Δήμος, Υπουργείο κλπ) να το θέλουν πραγματικά.

Λίγο από Πόλη ακόμη για να γουστάρουμε

Τις φωτογραφίες τις τράβηξα από το καραβάκι της αστικής θαλάσσιας συγκοινωνίας πηγαίνοντας από το Kadıköy της ασιατικής πλευράς, στο Karaköy της ευρωπαϊκής πλευράς της Κωνσταντινούπολης. Οι συνειρμοί με την πολυσυζητημένη - αλλά ανύπαρκτη ακόμη - αστική θαλάσσια συγκοινωνία της Θεσσαλονίκης, μόνο μελαγχολία προκαλούν. Ίσως και οργή, για το δούλεμα που τρώμε εδώ και 30 χρόνια σχετικά με τα περίφημα καραβάκια που δεν βλέπουμε στο Θερμαϊκό. 

Σιδηροδρομικός σταθμός Haydarpaşa στο Kadıköy

Μπλε Τζαμί και Αγιά Σοφιά.

Γενί Τζαμί και γέφυρα του Γαλατά δεξιά.

Γάτες στο Kadıköy

Να πω την αλήθεια είμαι "σκυλόφιλος" και όχι "γατόφιλος". Αλλά αυτές οι γάτες που φωτογράφισα στο Kadıköy της Κωνσταντινούπολης είναι καταπληκτικές.

Στον καταραμένο τόπο Μάη μήνα βρέχει.

Σάββατο πρωί, ξύπνησα και βρέχει. Στη Θεσσαλονίκη την άνοιξη και το καλοκαίρι δεν είναι καθόλου ασυνήθιστη η βροχή. Βροχή όμως ξαφνική, βίαιη, σύντομη με αστραπές και βροντές.

Σήμερα είναι αλλιώτικη. Βρέχει σταθερά δυνατά και έξω είναι μουντά και σκοτεινά. Σαν Νοέμβρης.

Η Λαγκάρντ έκανε δηλώσεις, μας λέει στα ίσια: "Έίναι η ώρα της πληρωμής Έλληνες. Μην περιμένετε συμπάθεια". Στο twitter και στο facebook ήδη από το πρωί άρχισαν τα γνωστά... "Άντε γαμήσου μωρή καριόλα, πάνε κάνε σολάριουμ κι άσε μας ήσυχους... κλπ κλπ". Αναμενόμενα. Το βλέπω παντού γύρω μου. Μας αρέσει να εθελοτυφλούμε. Δεν είναι τυχαίο ότι το κόμμα που εκφράζει κατ΄εξοχήν στις μέρες μας την εθελοτυφλία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό το κόμμα έχει γίνει το μεγάλο trend, ειδικά στη νεολαία. Είναι η γενιά μου, που έχει μάθει στο βόλεμα, που μεγάλωσε με τα έτοιμα και γουστάρει που ένας εκπρόσωπός της, 38άρης, της λέει ότι αν με ψηφίσεις θα καταργήσω όλα τα κακά που μας έφεραν η Μέρκελ και η Λαγκάρντ και δεν θα κάνω τίποτα από τα καλά που μας έφεραν, διότι είναι "νεοφιλελεύθερα" (το 90% του μνημονίου δηλαδή που αφορά τις απαραίτητες για την οικονομία μεταρρυθμίσεις). Που της λέει ότι θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και θα τρομάξει την Ευρώπη και την Αμερική ικανοποιώντας στα λόγια τον εσωτερικό μας τσαμπουκά.

Μα πιο πολύ απ' όλα εκείνο που με αδειάζει και με μελαγχολεί είναι η πλήρης ακινησία και αγκύλωση των λεγόμενων "φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων". Η θλιβερή ΝΔ του Ψωμιάδη, του Πλεύρη και του Ανατολάκη, το τραυματισμένο μικρό ΠΑΣΟΚ με τα ίδια κουρασμένα αποτυχημένα στελέχη, η ακόμα μικρότερη ΔΗΜΑΡ που δεν μπορεί να βρει μια άκρη με τον εαυτό της και να φωνάξει ότι είναι η σοβαρή, ευρωπαϊκή ανανεωτική αριστερά και ο συνασπισμός Δημιουργία Ξανά-Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία που θα παλέψει για το 3%. Πλήρης απελπισία.

Ας ελπίσουμε να βγει ο ήλιος σύντομα. Και όχι μόνο ήλιος... Μάης είναι, Ιούνης θα έρθει και θέλουμε καταιγίδες. Τέτοιες θέλουμε, βίαιες με αστραπές και κεραυνούς που θα μας αφυπνίσουν. Όχι μελαγχολικές βροχούλες του Νοέμβρη που θα μας κοιμίσουν κι άλλο.

ΥΓ Σήμερα συμπληρώνονται 3 χρόνια από τότε που πέθανε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης. Ήταν ο ιδανικός πολιτικός ώστε να ηγηθεί της ανανεωτικής, δημοκρατικής, μεταρρυθμιστικής, ευρωπαϊκής αριστεράς. Είναι πολύ άτυχη η Ελλάδα που στη δεκαετία του '90 τα διάφορα αριστερά ρεύματα του έκοψαν το δρόμο προς την ηγεσία του Συνασπισμού. Όπως και πολύ άτυχη που τον χάσαμε τόσο νέο, στις 26/5/2009 σε ηλικία 68 ετών. Σήμερα τον χρειαζόμασταν.

Σκόρπιες σκέψεις για τα πολιτικά

Έχω την εντύπωση ότι έχουμε χάσει τη μπάλα εντελώς. Η χώρα παραμένει ακυβέρνητη 2 μήνες τώρα (αφού και στην προεκλογική περίοδο ουσιαστικά δεν υπήρχε κυβέρνηση) και προβλέπεται να παραμείνει για τουλάχιστον ακόμη ένα μήνα. Φυσικά υπάρχουν και χειρότερα. Από το να πάμε σε τρίτες εκλογές (!!!!) αν δεν δεήσουν τα κόμματα να συνεργαστούν μεταξύ τους μέχρι και να έχουμε κυβέρνηση που θα κάνει τις μαλακίες του αιώνα ώστε να βγούμε από το ευρώ.

Να πω την αλήθεια δεν ξέρω τι θα ψηφίσω αυτή τη φορά. Την προηγούμενη ψήφισα Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία  αλλά η συνεργασία με τη Δημιουργία Ξανά του Τζήμερου με ξενέρωσε εντελώς. Οκ καταλαβαίνω ότι ο Μάνος (που τον εκτιμώ πάρα πολύ και για τις απόψεις του και για το έργο του) έχει πολλές διαφορές μαζί τους σε ένα σωρό θέματα και θεώρησε ότι αυτή η συνεργασία είναι πιο εύκολος τρόπος να μπει στη βουλή, αφού η ΔΞ έχει αρκετό ρεύμα. Και να πω την αλήθεια θα χαρώ πολύ να δω τον Στέφανο Μάνο στη βουλή, ακόμα περισσότερο σε μια κυβέρνηση. Θα βοηθήσει πολύ, χωρίς καμία αμφιβολία.

Όμως εγώ ψήφο σε αυτή τη συνεργασία δεν πρόκειται να δώσω, όσο και αν οι στιγμές είναι τόσο κρίσιμες για τη χώρα που κανονικά θα πρέπει να κάνουμε όλοι συμβιβασμούς. Συμβιβασμό όμως με το πνεύμα και τις θέσεις της Δημιουργία Ξανά, sorry αλλά δεν μπορώ να κάνω. Δεν πρόκειται να κάνω ανάλυση των θέσεων, είναι πολλά τα σημεία που με απωθούν και βαριέμαι. Όποιος διαβάσει και θεωρεί τον εαυτό του φιλελεύθερο θα ανατριχιάσει.

Τώρα θα μου πεις τι ψηφίζεις; Χρυσή Αυγή, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Ανεξάρτητοι Έλληνες απορρίπτονται χωρίς την παραμικρή σκέψη. Αυτομάτως. Οικολόγοι Πράσινοι και πάλι απορρίπτονται με μια δυο σκέψεις. Είμαι μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.

ΠΑΣΟΚ γιατί θέλει να συνεχίσουμε στο Ευρώ και με τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει, έχει ψιλοκαθαρίσει από πολλά παράσιτα που την έκαναν για ΣΥΡΙΖΑ και έχει 3-4 σοβαρούς ανθρώπους. Βέβαια συνεχίζει να έχει αρκετό καραγκιοζηλίκι εκεί μέσα και είναι και υπεύθυνο για τα περισσότερα απ' όσα τραβάμε σήμερα.

ΔΗΜΑΡ από την άλλη γιατί είναι αρκετά κοντά σε φιλελεύθερες θέσεις στον κοινωνικό τομέα. Θέλει το Ευρώ πάση θυσία και οκ μιλάει για αναδιαπραγματεύσεις κλπ, αλλά αν έρθει στα πράγματα και αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα θα φανεί ρεαλιστής ο Κουβέλης. Συν τοις άλλοις αυτή τη φορά το ξεκαθάρισε, θα βοηθήσει να γίνει κυβέρνηση με κάθε τρόπο. Βέβαια έχουν κι αυτοί τις ιδεοληψίες του με τα και καλά "αριστερά" συμπλέγματα αλλά ευτυχώς τα περισσότερα από αυτά παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ με τη διάσπαση.

Για να δούμε... Για ΠΑΣΟΚ με βλέπω αλλά θα δούμε μέχρι τις 17/6, έχουμε αρκετό δρόμο.

Ευρώ ή δραχμή;

Εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχουν ούτε στρογγυλεμένες αναλύσεις, ούτε βαθυστόχαστοι σχεδιασμοί. Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι που έλεγε κι ο Αναστό (ένας είναι ο Αναστό, ο Νίκος Αναστόπουλος!). ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ; Σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα θα κληθούμε να απαντήσουμε στις εκλογές που θα γίνουν μέσα στον Ιούνη.

Ελλάδα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσα στην ευρωζώνη με το δεύτερο ισχυρότερο νόμισμα του πλανήτη στα πορτοφόλια μας; Ελλάδα που επιτέλους βρίσκεται σε δρόμο δημοσιονομικής προσαρμογής και μείωσης των ελλειμμάτων; Ελλάδα που εφαρμόζει ένα μνημόνιο με τις υπεραπαραίτητες μεταρρυθμίσεις που μας επιβάλλεται απ' έξω αλλά θα έπρεπε εδώ και χρόνια να το έχουμε εφαρμόσει μόνοι μας; Ελλάδα της Ευρώπης και της Δύσης;

Ή Ελλάδα της δραχμής που σήμερα θα κάνει Χ ευρώ και σε ένα χρόνο 2Χ ευρώ; Ελλάδα που θα πληρώνει πανάκριβα πετρέλαιο, φάρμακα κλπ. Ελλάδα χωρίς ΕΣΠΑ; Ελλάδα που θα θέλεις βίζα για να πας στη Ρώμη, στο Παρίσι, στη Μαδρίτη (Schengen bye bye εννοείται); Ελλάδα με μια δεκαετία πλήρους εξαθλίωσης μπροστά μας; Ελλάδα χωρίς καμία μεταρρύθμιση γιατί έτσι γουστάρει το ΠΑΜΕ και ο Αλέξης;

Sorry αλλά στο πιο κρίσιμο ερώτημα της γενιάς μου, στην πιο κρίσιμη στιγμή που αντιμετωπίζει η Ελλάδα τα τελευταία 65 χρόνια δεν γίνεται να μην πάρω θέση. Και βροντοφωνάζω ότι θέλω την Ελλάδα στην Ευρώπη, στη Δύση στο σκληρό πυρήνα του ανεπτυγμένου κόσμου. ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΟΣΤΟΣ!

Η Ελλάδα στο ευρώ. Τέλος για μένα.

Τα συν και τα πλην των κομμάτων

Προχθές έγραψα τι θα ψηφίσω. Σήμερα, μια μέρα πριν τις κρίσιμες εκλογές της 6ης Μάη, προσπαθώ να αποτυπώσω τις εντυπώσεις μου από τα κόμματα που περιμένουν αύριο την ψήφο μας.

ΠΑΣΟΚ 

(+) 

-Σταθερά προσηλωμένο στην Ε.Ε. και στο ευρώ.

-Αρκετά στελέχη με σύγχρονο ευρωπαϊκό λόγο και έτοιμα να στηρίξουν τις απαραίτητες ευρύτερες μεταρρυθμίσεις.

-Κατάφερε ως κυβέρνηση τα τελευταία 2,5 χρόνια μέσω του μνημονίου να συμμαζέψει έστω και λίγο τα δημόσια οικονομικά.

-Ανοιχτό σε συνεργασίες για την επόμενη μέρα.

(-)

-Καταστροφική ατολμία στη διακυβέρνηση της χώρας τα τελευταία 2,5 χρόνια. Ουσιαστικά δεν εφάρμοσε σχεδόν καμία μεταρρύθμιση.

-Ακόμη και τώρα δεν τολμά να υποστηρίξει ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση της ουσιαστικής μείωσης του κράτους.

-Πολλά στελέχη, ειδικά μεσαία και κατώτερα, που ενώ στα λόγια το παίζουν φιλοευρωπαϊστές, παραμένουν κολλημένοι στους μύθους του "πατριωτικού" ΠΑΣΟΚ. (σχέσεις με εκκλησία, εθνικιστικές θέσεις κλπ) Ευτυχώς έχουν μειωθεί κατά πολύ αυτού του είδους τα στελέχη.

-Τρομερά φαύλη σχέση του κόμματος με κάθε είδους μηχανισμούς του κράτους και της διαπλοκής.

-Ποτέ δεν πίστεψε η επίσημη γραμμή του κόμματος στις πολλές σωστές πλευρές του μνημονίου και το παρουσιάζει ως κάτι αναγκαστικό. Αυτό δείχνει την ατολμία της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ προς την κατεύθυνση των αναγκαίων εκτεταμένων ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

(+)

-Σταθερά προσηλωμένη στην Ε.Ε. και στο ευρώ.

-Λίγα στελέχη με σύγχρονο ευρωπαϊκό λόγο και έτοιμα να στηρίξουν τις απαραίτητες ευρύτερες μεταρρυθμίσεις.

(-)

-Η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών (και του Σαμαρά συμπεριλαμβανομένου) είναι εθνικιστικών εως ακροδεξιών αντιλήψεων και βαθιά συντηρητικά ως προς τα κοινωνικά θέματα.

-Η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών εμφανίζονται να υποστηρίζουν το μνημόνιο και τις μεταρρυθμίσεις μόνο αναγκαστικά, αφού στην προεκλογική τους εκστρατεία οι περισσότεροι υιοθετούν την επιχειρηματολογία επιπέδου Τράγκα εναντίον της τρόικα της Μέρκελ και του ΔΝΤ.

-Τρομερά φαύλη σχέση του κόμματος με κάθε είδους μηχανισμούς του κράτους, της διαπλοκής και της εκκλησίας.

-Ο αρχηγός της είναι ένα από τα χειρότερα δείγματα έλληνα πολιτικού, μετρ της δημαγωγίας και του καιροσκοπισμού. (θητεία ως υπουργός εξωτερικών το 90-92, αποστασία '93, ίδρυση του μορφώματος της ΠΟΛΑΝ, επιστροφή στη ΝΔ, καταψήφιση του πρώτου μνημονίου, κωλοτούμπα στη συνέχεια)

-Καταστροφική διακυβέρνηση του κόμματος από το 2004 μέχρι το 2009, ίσως χειρότερη και από του Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του '80. Ενώ έβλεπε την κρίση να έρχεται παρέδωσε μια χώρα καταχρεωμένη στην επόμενη κυβέρνηση φτάνοντας τα ελλείμματα σε δυσθεώρητα νούμερα. Και τολμούν οι ίδιοι να υποστηρίζουν ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα του μνημονίου και όχι της άφρονας πολιτικής τους.

ΚΚΕ

(+)

-Σταθερές απόψεις χωρίς να πέφτουν στη λούμπα του λαϊκίστικου λόγου του Τσίπρα περί συνεργασίας της αριστεράς (;)

(-)

-Δεν πιστεύει στην σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία.

-Υποστηρίζει ανελεύθερα φασιστικά καθεστώτα, όπως της Βόρειας Κορέας.

-Δεν έχει καταδικάσει τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας των "σοσιαλιστικών" διακυβερνήσεων του 20ου αιώνα, πχ του Στάλιν στην ΕΣΣΔ.

-Υποστηρίζει μια μορφή οικονομίας που όπου εφαρμόστηκε απέτυχε οικτρά.

-Έχει στις τάξεις του ακόμη, στελέχη που κάθε άλλο παρά διεθνιστικές θέσεις έχουν, όπως πρεσβεύει η ιδεολογία τους. (πχ Λιάνα Κανέλλη)

ΣΥΡΙΖΑ

(+)

-Φιλελεύθερες απόψεις κάποιων συνιστωσών της συμμαχίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και εν γένει τα κοινωνικά ζητήματα.

(-)

-Η πιο λαϊκίστικη φωνή (μαζί με τον Καμμένο) σε αυτές τις εκλογές.

-Αρχηγός αμετροεπής, αλαζόνας, κακέκτυπο του Ανδρέα Παπανδρέου

-Εθνικιστικές απόψεις σε ένα μεγάλο μέρος των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ ανάλογες με αυτές του "πατριωτικού" ΠΑΣΟΚ (άλλωστε πολλοί προέρχονται από αυτό)

-Τραγικό οικονομικό πρόγραμμα, χωρίς καμία ουσιαστική διάθεση για μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής οικονομίας. 

-Ενεργός συμμετοχή σε αντιδραστικές ομάδες που επιδιώκουν την μη πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση, στους χώρους δουλειάς, στην υγεία.

-Υποστήριξη διεθνών τρομοκρατικών ομάδων (Χαμάς, Χεζμπολάχ, PKK)

-Αντιευρωπαϊκή ρητορική και κίνδυνος εξόδου από το ευρώ σε περίπτωση που βρεθούν σε ρόλο εξουσίας.

-Προτάσεις συνεργασίας χωρίς αντίκρυσμα, απλώς και μόνο με βάση τη θέση εναντίον του μνημονίου. Αυτό φανερώνει σαφώς ότι ακόμη και οι σχετικά φιλελεύθερες φωνές κάποιων συνιστωσών, εύκολα θα γίνουν κιμάς ώστε να επιτευχθούν συνεργασίες ακόμα και με ακροδεξιούς (πχ Καμμένος) στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων επιπέδου Τράγκα.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

(+)

-Φιλελεύθερες απόψεις του κόμματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και εν γένει για τα κοινωνικά και εθνικά ζητήματα.

-Υπέρ της ΕΕ και του ευρώ.

-Παρά την προεκλογική ρητορεία του Κουβέλη εναντίον του μνημονίου, πιστεύω ότι είναι διατεθειμένη η ΔΗΜΑΡ να κάτσει στο τραπέζι προκειμένου να κυβερνηθεί η χώρα στη βάση ενός μεταρρυθμιστικού προγράμματος.

-Μερικά στελέχη με σύγχρονο ευρωπαϊκό λόγο και έτοιμα να στηρίξουν τις απαραίτητες ευρύτερες μεταρρυθμίσεις.(πχ Μάνος Ματσαγγάνης)

-Απόρριψη των καιροσκοπικών καλεσμάτων του Τσίπρα.

(-)

-Κουραστική εμμονή του Κουβέλη να εμφανίζεται, εμφανώς για προεκλογικούς λόγους, ως αντιμνημονιακός.

-Ένταξη στελεχών του "πατριωτικού" ΠΑΣΟΚ (πχ Γιαμπαζολιάς)

-Εντελώς νεφελώδες σχέδιο σταδιακής απαγκίστρωσης από το μνημόνιο, χωρίς να τολμάει να αναφερθεί σε μεταρρυθμίσεις και μείωση του κράτους.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

(+)

Τίποτα

(-)

-Ακροδεξιός εθνικιστικός λόγος.

-Αντιευρωπαϊκός αχταρμάς στη βάσης της ατζέντας Τράγκα-ΣΥΡΙΖΑ.

-Ακατάσχετη συνωμοσιολογία.

-Αρχηγός γεννημένος στον κομματικό σωλήνα της ΝΔ.

-Γέμισε όλη την πόλη με τραγικά αντιαισθητικές αφίσες.

-Στελέχη από το "πατριωτικό" ΠΑΣΟΚ (Δημαράς του Άρματος Πολιτών)

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

(+)

Τίποτα

(-)

-Ναζιστικό, φασιστικό κόμμα. Τα λέει όλα.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

(+)

-Φιλελεύθερες απόψεις του κόμματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και εν γένει για τα κοινωνικά και εθνικά ζητήματα.

-Παρά την προεκλογική αντιμνημονιακή ρητορεία, θεωρώ ότι είναι έτοιμοι να συζητήσουν συνεργασία με βάση μια μίνιμουμ μεταρρυθμιστική ατζέντα.

(-)

-Καιροσκοπικός αντιμνημονιακός λόγος.

-Πρόγραμμα εντελώς ασαφές, μονόπλευρη αναφορά στο περιβάλλον, χωρίς να προτείνονται λύσεις για τα άμεσα καυτά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.

-Συμπαθητική αλλά πολύ "λίγη" η παρουσία των ηγετικών της στελεχών.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

(+)

-Επίσημη γραμμή του κόμματος ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας.

-Επίσημη στήριξη γρήγορων ευρύτερων μεταρρυθμίσεων στη βάση του μνημονίου.

-Πολλά στελέχη με σοβαρή φιλελεύθερη φωνή.

-Αρκετά ανοιχτές απόψεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα εν γένει κοινωνικά ζητήματα, όχι όμως όσο θα έπρεπε για ένα φιλελεύθερο κόμμα.

(-)

-Αρχηγός, πλειοψηφία στελεχών, κομματική οργάνωση και αισθητική, κατ' ευθείαν από τον κομματικό σωλήνα της ΝΔ. 

-Ατολμία στην διατύπωση απόψεων για άμεση απόλυση δημοσίων υπαλλήλων. 

-Ατολμία στην υιοθέτηση τολμηρών φιλελεύθερων θέσεων στα εν γένει κοινωνικά ζητήματα.

-Ουσιαστικά ποτέ δεν πίστεψε στην ενιαία κάθοδο του μεταρρυθμιστικού χώρου στις εκλογές.

ΔΡΑΣΗ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

(+)

-Επίσημη γραμμή του κόμματος ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας.

-Επίσημη στήριξη γρήγορων ευρύτερων ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων στη βάση του μνημονίου.

-Ρηξικέλευθες λογικές προτάσεις για συνολική αναδιοργάνωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας

-Πολλά στελέχη με σοβαρή μόρφωση και τολμηρή φιλελεύθερη φωνή προερχόμενα από διάφορους χώρους.

-Σαφής στήριξη τολμηρών φιλελεύθερων απόψεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα εν γένει κοινωνικά και εθνικά ζητήματα.

-Αρχηγός που στην πορεία του στην πολιτική έχει παράξει πραγματικό έργο.

(-)

-Άργησε να οργανωθεί ώστε να κάνει το επικοινωνιακό μπαμ.

-Ίσως χρειαζόταν μια πιο σοβαρή προσπάθεια ώστε να επιτευχθούν οι μίνιμουμ συγκλίσεις για ενιαία κάθοδο του μεταρρυθμιστικού χώρου στις εκλογές.

-Αρκετή απειρία στην κομματική οργάνωση και γενικώς στην πολιτική.

-Πολύ μικρή εκπροσώπηση στις περισσότερες επαρχιακές περιφέρειες.

-Ίσως η εξήγηση των ριζοσπαστικών προτάσεων της Δράσης-ΦΙΣ (πχ Βασική εθνική σύνταξη) θα χρειαζόταν πιο λεπτομερή τεκμηρίωση.

Άντε και καλή μας ψήφο!!!

Τι θα ψηφίσω; Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία!

Φαντάζομαι όλοι ασχολείστε με τις εκλογές της Κυριακής 6 Μάη. Να πω την αλήθεια λίγες φορές θυμάμαι πριν από εκλογικές αναμετρήσεις να υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τις πολιτικές εξελίξεις όσο φέτος. Λογικό βεβαίως, αφού η κρίση, αποτέλεσμα των πολιτικών που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις που εκλέξαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, έχει αγγίξει όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Ανεργία, μείωση μισθών, κλείσιμο επιχειρήσεων επηρεάζουν πολύ κόσμο.

Η μόδα βέβαια είναι να είσαι "αντιμνημονιακός". Με το που ανοίξω το facebook βλέπω καμιά 50αριά ποστ κάθε μέρα για την ξεκωλιάρα τη Μέρκελ και τους προδότες που ψήφισαν το μνημόνιο. Λες και η χώρα είχε άλλη επιλογή. Κι αν οι τύποι που ψήφισαν το μνημόνιο είναι προδότες (αν και σιχαίνομαι να μοιράζουμε κατηγορίες με τόση ευκολία) είναι γιατί μας έφεραν ως εδώ, φτιάχνοντας αυτό το τεράστιο και σπάταλο κράτος για να εξυπηρετήσουν την κομματική τους πελατεία και όχι γιατί στην κρίσιμη στιγμή επέλεξαν να κρατήσουν τη χώρα εκεί που ανήκει, στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Και την ίδια ευθύνη έχουν φυσικά τα κόμματα της λεγόμενης αριστεράς, που αντιστάθηκαν λυσσαλέα στις ελάχιστες, είναι η αλήθεια. προσπάθειες μεταρρυθμίσεων που έγιναν στη χώρα τα προηγούμενα χρόνια.

Δεν χρειάστηκε να σκεφτώ πολύ για το τι πρέπει να ψηφίσω στις εκλογές της Κυριακής. Έχω αποφασίσει εδώ και καιρό. Θα ψηφίσω το συνασπισμό της Δράσης με τη Φιλελεύθερη Συμμαχία. Είναι το κόμμα που πιστεύω ότι είναι πιο κοντά στην ιδεολογία μου, χωρίς φυσικά να με καλύπτει σε όλα. Ποια είναι αυτή; Την εξήγησα πριν από έναν μήνα περίπου. Θεωρώ τον εαυτό μου αριστερό, δηλαδή προοδευτικό. Πρόοδος σημαίνει να πάμε μπροστά, να σπάσουμε τα κατεστημένα, να επιδιώξουμε την ευημερία για όσο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού γίνεται. Και όλα αυτά μέσα σε μια ανοιχτή κοινωνία, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα του καθένα και της καθεμιάς, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας, φυλής ή σεξουαλικού προσανατολισμού θα είναι σεβαστά και όλοι μας θα αντιμετωπιζόμαστε πραγματικά ισότιμα από το κράτος.

Η Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία πιστεύει στην ανοιχτή φιλελεύθερη κοινωνία, πιστεύει στο σπάσιμο των κατεστημένων, πιστεύει στην ευημερία ΟΛΟΥ του λαού και όχι στην ευημερία των βολεμένων των κομματικών στρατών. 

Με γεμίζει με μεγάλη εμπιστοσύνη η παρουσία του Στέφανου Μάνου, ενός πολιτικού που στα λίγα χρόνια στα οποία άσκησε εξουσία, μέσω των υπουργείων που του εμπιστεύθηκε η ΝΔ άφησε πραγματικό έργο, που πολλοί κομματάρχες με πολλαπλάσια χρόνια σε υπουργεία δεν έχουν δει ούτε στον ύπνο τους. Και με χαροποιεί αφάνταστα που ο Μάνος, ένας 72 χρονών άνθρωπος με αστική συντηρητική καταγωγή, πολιτευόμενος χρόνια με το κόμμα της δεξιάς συμπράττει με ένα κόμμα στο οποίο ηγείται ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, ένας δηλωμένος ομοφυλόφιλος, υπερασπιστής των δικαιωμάτων των ανθρώπων με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις από αυτές της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Με χαροποιεί να ακούω από τον Μάνο ότι είναι υπέρ της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών, υπέρ της αναγνώρισης δικαιωμάτων οποιασδήποτε πραγματικής μειονότητας, υπέρ της πλήρους ανεξιθρησκείας και του πραγματικού χωρισμού κράτους - εκκλησίας και υπέρ πολλών άλλων ρυθμίσεων που μου δείχνουν ότι ο 72χρονος Μάνος έχει πολύ πιο ανοιχτά και σοβαρά μυαλά από πολλούς άλλους νεώτερους (πχ Τσίπρας, 37άρης με οπισθοδρομικές απόψεις που κάνουν τους πραγματικούς αριστερούς να ανατριχιάζουν)

Βεβαίως η Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία δε λέει μόνο ωραία πράγματα, λέει και δύσκολα που είναι σίγουρο ότι αν εφαρμοστούν θα φέρουν πόνο και δυσκολίες για πολλούς συνανθρώπους μας. πχ να απολυθούν (παίρνοντας βεβαίως για τρία χρόνια το 70% των αποδοχών τους) πάνω από 400.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Ναι δεν είναι εύκολο. Αλλά σίγουρα είναι η μόνη λύση ώστε να μη δούμε σύντομα τους ανέργους του ιδιωτικού τομέα να φτάνουν τα 2.000.000.

Δεν συμφωνώ με όλες τις λύσεις που προτείνει ο Μάνος και οι υπόλοιποι. Δεν τις θεωρώ όλες τόσο εύκολα εφικτές, ειδικά στην Ελλάδα. Είναι όμως σίγουρο ότι έχει πολλά λαμπρά μυαλά εκεί μέσα που αν βρεθούν σε θέση να συμμετέχουν στη βουλή ή ακόμα καλύτερα και σε κάποια μελλοντική κυβέρνηση, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι μπορούν ακόμα και τη μοίρα της χώρας να αλλάξουν. 

Αρκεί όλοι εμείς οι πολίτες που θέλουμε να λέμε ότι έχουμε ανοιχτά φιλελεύθερα μυαλά να τους στηρίξουμε. Πηγαίνοντας την Κυριακή στην κάλπη και ψηφίζοντας Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία. Εγώ πάντως θα το κάνω.

Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης

Για να είμαι ειλικρινής, όταν ολοκληρώθηκε η ανάπλαση του πρώτου κομματιού της Νέας Παραλίας της Θεσσαλονίκης από τον Όμιλο Φίλων Θαλάσσης μέχρι το Μέγαρο Μουσικής πριν από τρία τέσσερα χρόνια, αν θυμάμαι καλά, ήμουν αρνητικά προδιατεθειμένος. H αρνητική προδιάθεση είχε σχέση φυσικά με το γεγονός ότι το θεώρησα "έργο Παπαγεωργόπουλου". Και οτιδήποτε είχε σχέση με τον οδοντογιατρό μου προκαλούσε (και μου προκαλεί) απέχθεια.

Τελικά όμως όταν την περπάτησα την καινούρια Νέα Παραλία μου άρεσε. Στην αρχή ενοχικά δεν το παραδεχόμουν, αλλά σιγά σιγά και βλέποντας την απήχηση που είχε στον κόσμο, το δέχτηκα με ακόμη μεγαλύτερη άνεση. Και τελικά αποδέχτηκα ότι ο Παπαγεωργόπουλος, που κατά τη γνώμη μου είναι ένας από τους χειρότερους δημάρχους της Θεσσαλονίκης ever, άφησε και μερικά (ελάχιστα) καλά έργα στην πόλη. Και το έργο της ανάπλασης της Νέας Παραλίας είναι το πιο σημαντικό.

Φυσικά η Νέα Παραλία που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Πρόδρομος Νικηφορίδης δεν είναι η παραλία των ονείρων μου. Δεν είναι η πιο πρωτότυπη και σίγουρα δεν είναι η καλύτερη της Ευρώπης όπως έλεγε τότε μέσα στην αφόρητη αλαζονεία του ο Βασιπαπ (Βασίλης Παπαγεωργόπουλος).

Είναι όμως μια παραλία για την οποία τουλάχιστον δεν ντρέπομαι. Θα μπορούσε σίγουρα να είναι πολύ καλύτερη, αλλά τουλάχιστον είναι ένα κομμάτι της πόλης που "μυρίζει" πολιτισμό και Ευρώπη. Και είμαι χαρούμενος που τα έργα που αφορούν στην ανάπλαση του υπόλοιπου κομματιού της Νέας Παραλίας, από τον Όμιλο Φίλων Θαλάσσης μέχρι τον Λευκό Πύργο προχωρούν με πολύ καλό ρυθμό. Ελπίζω ότι το αποτέλεσμα θα είναι ανάλογο και ίσως και καλύτερο.

Εννοείται ότι φυσικά υπάρχουν ένα σωρό αντιδράσεις για την ανάπλαση αυτή, ειδικά για το κομμάτι το οποίο κατασκευάζεται σήμερα. Από τις πιο σοβαρές μέχρι τις πιο γελοίες, αλλά η αίσθησή μου (και η ελπίδα μου) είναι ότι το αποτέλεσμα θα δικαιώσει τον Νικηφορίδη και σε τελική ανάλυση όλους εμάς, τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης.

Δημήτρης Μητροπάνος

Πριν από ένα μήνα περίπου, με αφορμή την επέτειο του θανάτου του Σταύρου Κουγιουμτζή δημοσίευσα  στο blog ένα αφιέρωμα στον μεγάλο συνθέτη και ανέβασα βίντεο από τις συνεργασίες του με μεγάλους τραγουδιστές. Τελικά μάλλον κάποιους τους ξέχασα. Ένας από αυτούς είναι ο Δημήτρης Μητροπάνος. Όχι απλώς μεγάλος. Τεράστιος. Δυστυχώς τον θυμήθηκα με τον θάνατό του στις 17 Απρίλη. Θα τον τιμήσω με το "Παράπονό μου", ένα πανέμορφο τραγούδι από τη συνεργασία του Κουγιουμτζή με τον Μητροπάνο το 1985 στο δίσκο "Τα νυχτέρια μας".

Για τον δίσκο που κατά τη γνώμη μου σημάδεψε τη δεκαετία του '90, "Στου αιώνα την παράγκα" με τη συνεργασία Θάνου Μικρούτσικου - Δημήτρη Μητροπάνου, θα τα πούμε κάποια άλλη φορά. Όπως και για τις συνεργασίες με Τόκα, Μούτση, Κραουνάκη, Παπαδημητρίου κλπ, έχει τραγουδήσει πολλά διαμάντια ο Μητροπάνος και η φωνάρα του θα μας συντροφεύει μια ζωή.

Δημήτρη Μητροπάνο RIP...

Τα χαμάμ της Θεσσαλονίκης (2)

Συνεχίζω με το θέμα των χαμάμ της Θεσσαλονίκης που ξεκίνησα την προηγούμενη εβδομάδα.

Η Θεσσαλονίκη, όπως είδαμε, έχει τέσσερα οθωμανικά χαμάμ, τα οποία εκτός από ιστορικά μνημεία θα μπορούσαν πολύ εύκολα να αποκτήσουν τη χρήση για την οποία χτίστηκαν! Δηλαδή να ξαναγίνουν χαμάμ, με ατμούς και ζεστά νερά και φυσικά πολύ κόσμο να τα επισκέπτεται. Κι αν νομίζετε ότι είναι μια ηλίθια ιδέα δικιά μου, μάλλον κάνετε λάθος. Σε διάφορες πόλεις απ' όπου πέρασαν οι οθωμανοί υπάρχουν και λειτουργούν σήμερα ιστορικά χαμάμ.

Φυσικά στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας:

στη Βουδαπέστη (όπου λειτουργούν τρία οθωμανικά λουτρά:

αλλά και στη Λευκωσία (στο ελληνικό τμήμα της πόλης) όπου πρόσφατα άνοιξε τις πύλες του ένα ιστορικό οθωμανικό χαμάμ.

Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν καθαρά το δρόμο. Να ξαναλειτουργήσουν τα χαμάμ της Θεσσαλονίκης!!! Θα πάψουν να ρημάζουν (όπως τώρα), να είναι βρώμικες αποθήκες της αρχαιολογικής υπηρεσίας, ή να φιλοξενούν εκθέσεις μια φορά στους 3 μήνες. Θα γίνουν τόπος συνάντησης για τους κατοίκους και φυσικά θα προσελκύσουν πολλούς πολλούς τουρίστες. Μια ματιά στα διάφορα ταξιδιωτικά φόρα για την Κωνσταντινούπολη, τη Βουδαπέστη και τη Λευκωσία θα σας πείσει για το πόσο δημοφιλή είναι τα οθωμανικά χαμάμ εκεί, θεωρούνται από τα καλύτερα τουριστικά hotspots.

Άλλωστε δεν πάει πολύς καιρός από τότε που σταμάτησε η λειτουργία των δύο από τα τέσσερα λουτρά. Το 1981 έκλεισε το Πασά χαμάμ (Λουτρά Φοίνιξ) και το 1968 το Μπέη χαμάμ (Λουτρά Παράδεισος).

Εν πάσει περιπτώσει για να είμαστε ρεαλιστές. Δεν χρειάζεται να ανοίξουν όλα τα χαμάμ. Εκείνο στο οποίο πρέπει να επικεντρωθεί η προσπάθεια είναι το Μπέη χαμάμ στην Πλατεία Δικαστηρίων (που είναι και το πιο μεγάλο και όμορφο) και δευτερευόντως το Παζάρ χαμάμ στα Λουλουδάδικα, που είναι και στην καρδιά του ιστορικού κέντρου. Τα άλλα δύο είναι αρκετά πιο δύσκολο να αξιοποιηθούν, το μεν Γενί χαμάμ λειτουργεί ως "Αίγλη", το δε Πασά χαμάμ είναι πίσω από τον Βαρδάρη, χαμένο σε στενά με πολυκατοικίες, σε εντελώς αντιτουριστική περιοχή.

Φυσικά το μεγάλο πρόβλημα (όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα) είναι το ιδιοκτησιακό. Τα χαμάμ ανήκουν στο Υπουργείο Πολιτισμού (δηλαδή στο κράτος - ΩΧ!!!). Για να λειτουργήσουν λοιπόν οι συγκεκριμένοι χώροι ως λουτρά, θα πρέπει να παραχωρηθεί η εκμετάλλευση σε ιδιώτες (ΩΧ, ΩΧ, ΩΧ, είπα την κακή λέξη, ιδιώτης!!!) οι οποίοι θα επενδύσουν, θα ρίξουν λεφτά για να τα φτιάξουν και στη συνέχεια θα αποκομίσουν κέρδος (εδώ πάω για κρεμάλα... άκου ΚΕΡΔΟΣ;;;;, ΝΤΡΟΠΗ!!!)

Αυτά τα απλά πραγματάκια για άλλη κράτη, εδώ στην Ελλάδα μοιάζουν βουνό. Γι' αυτό αν με ρωτάτε για το αν είμαι αισιόδοξος ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, θα σας πω όχι. Η προσπάθεια όμως πρέπει να γίνει. Το γεγονός ότι υπάρχουν κάποια ανοιχτά μυαλά στην τωρινή διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης ίσως αφήνει μια χαραμάδα ελπίδας.