Κυριακή στα μουσεία

Η Θεσσαλονίκη έχει μερικά πολύ ωραία μουσεία. Κυριακή πρωί επισκέφτηκα τα δύο σημαντικότερα, το Αρχαιολογικό και το Βυζαντινό.

Το Αρχαιολογικό, παλαιότερο με πιο ενδιαφέρουσες εκθέσεις αλλά όχι όσο περιποιημένο θα το ήθελα. Τρομερά τα ευρήματα του χρυσού των μακεδόνων. Έχει έναν κρατήρα από κράμα χαλκού και κασσίτερου (σ.σ. ευχαριστώ τον Lucretius για τη διόρθωση!) που βρέθηκε σε αρχαίο μακεδονικό τάφο στην περιοχή του Δερβενίου καταπληκτικό! (ουσιαστικά είναι το σήμα κατατεθέν του μουσείου μετά τη μεταφορά της χρυσής λάρνακας του Φιλίππου στη Βεργίνα). Πολύ κατατοπιστική και η περιοδική έκθεση για τους εβραίους της Θεσσαλονίκης.

Στο Αρχαιολογικό έχει και εξωτερικό μέρος, με σαρκοφάγους της ρωμαϊκής περιόδου καθώς και δείγματα της καθημερινής ζωής της ίδιας περιόδου. Όμορφα διαμορφωμένος ο εξωτερικός χώρος. και ευτυχώς καθαρός και φροντισμένος.

Το Βυζαντινό Μουσείο είναι νεώτερο και φαίνεται. Πιο όμορφο αρχιτεκτονικά, πιο ωραία διαρρύθμιση, πιο περιποιημένο και σύγχρονο. Οι εκθέσεις ωραίες, θα προτιμούσα κάτι πιο εντυπωσιακό. Πάντως σου δίνει μια καλή εικόνα της τέχνης του Βυζαντίου, από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια μέχρι και το τέλος της αυτοκρατορίας. Υπάρχουν και πολύ καλά δείγματα εκκλησιαστικής τέχνης από την οθωμανική περίοδο.

Πολύ ωραίο το καφέ του Αρχαιολογικού αλλά το καφέ-εστιατόριο του Βυζαντινού, το γνωστό Β είναι από τα καλύτερα της πόλης. Αξίζει μια επίσκεψη, ακόμη και σε ώρες που δε λειτουργεί το Μουσείο.

Για τις επισκέψεις μου αυτές δεν πλήρωσα ούτε ένα ευρώ. Κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα, κατά τη χειμερινή περίοδο είναι ελεύθερη η είσοδος σε όλα τα Μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους που ανήκουν στο δημόσιο. Στις ιστοσελίδες των Μουσείων έχει έναν κατάλογο με αυτούς που δικαιούνται δωρεάν ή μειωμένη είσοδο σε όλους αυτούς τους χώρους. Το 90% από αυτούς δεν καταλαβαίνω γιατί να έχει αυτό το δικαίωμα.

Να πω την αλήθεια δεν θα με χαλούσε να πλήρωνα είσοδο και να έβλεπα πιο εξυπηρετικούς και λιγότερο βαριεστημένους υπαλλήλους, κάνουν μπαμ από μακριά ότι κάνουν αγγαρεία. Κάποιοι κάθονται σταυροπόδι στην καρεκλίτσα τους και μυρίζουν "δημοσιουπαλληλίκι". Τόσο δύσκολο είναι ένα χαμόγελο;