Γελοιότητα

Η χώρα λοιπόν εδώ και δεκαετίες έχει πατεντάρει τον όρο "γελοιότητα". H κρίση που ζούμε εδώ και τρία χρόνια, ενώ ήλπιζα ότι θα καταφέρει να μας κάνει σιγά σιγά να ξεπερνάμε αυτή την γελοιότητα, τελικά την αναδεικνύει όλο και περισσότερο.

Εδώ και καιρό το κράτος έχει στα χέρια του διάφορες λίστες με ονόματα ανθρώπων που ενδέχεται να ελέγχονται για παράνομες πράξεις. Λίστες που κρύβονται, χάνονται και μετά εντελώς ξαφνικά ξαναεμφανίζονται, λίστες που οι αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους, αντί να ασχοληθούν σοβαρά μαζί τους και να ελέγξουν άμεσα και τάχιστα όσους αφορούν, αυτές κάνουν την πάπια και τις σέρνουν χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Είναι φανερό ότι το κάνουν διότι υπάρχει ο φόβος, άτομα διαπλεκόμενα με την εξουσία να κατηγορηθούν για παράνομες πράξεις. Άτομα, που η πολιτική εξουσία απ' ότι φαίνεται, λόγω αυτής της διαπλοκής, δεν την συμφέρει να κατηγορηθούν.

Είναι προφανές ότι το ελληνικό κράτος εντελώς απαράδεκτα και ύποπτα δεν έχει κάνει τη δουλειά του για μία ακόμη φορά. Δεν έχει εκμεταλλευτεί πολύτιμα στοιχεία που μπορεί να του αποφέρουν και έσοδα αλλά και να προσδώσουν στο λαό ένα αίσθημα δικαιοσύνης σε μια περίοδο που ένα μεγάλο μέρος του καταβάλει τεράστιες θυσίες, ώστε να εξυγιανθεί δημοσιονομικά η χώρα.

Όμως η γελοιότητα που μας περιβάλλει δεν σταματά εδώ. Δημοσιογράφοι όπως ο κ. Βαξεβάνης, εκδότης του περιοδικού HOT-DOC, γίνονται ξαφνικά κάτοχοι μιας από τις λίστες που προανέφερα, της περίφημης "λίστας Λαγκάρντ", όπου μέσα σε αυτή καταγράφονται 2059 ονόματα καταθετών στην τράπεζα HCBS στην Ελβετία. Η δημοσιοποίηση συνοδεύεται από τα πομπώδη και δακρύβρεχτα σχόλια του εκδότη: "Αυτό το τεύχος είναι υποχρέωση στους έλληνες που ψάχνουν τα σκουπίδια για να ζήσουν.Ναι,η λίστα Λαγκάρντ. 2059 ονόματα"

Ο Βαξεβάνης βγάζει στη φόρα 2059 ονόματα καταθετών σε μια ξένη τράπεζα και ουσιαστικά τους υποδεικνύει ως υπεύθυνους που κάποιοι έλληνες "ψάχνουν τα σκουπίδια για να ζήσουν". Χωρίς να γνωρίζουμε αν ο κάθε ένας από αυτούς που αναφέρονται τα ονόματά τους έχει παρανόμως αποκτήσει τα χρήματα που κινούνται σε αυτούς τους λογαριασμούς, χωρίς να γνωρίζουμε αν παρατύπως έχει ανοίξει αυτούς τους λογαριασμούς, χωρίς κανένα στοιχείο. Πλήρης παραβίαση του τραπεζικού απορρήτου. Ο δημοσιογράφος πήρε μια λίστα όπως είναι και τη δημοσίευσε αυτούσια. Μια λίστα που κανονικά αφορά αυστηρά τις αρχές του κράτους (ΣΔΟΕ, Εισαγγελία κλπ) οι οποίες όφειλαν να την αξιοποιήσουν για το δημόσιο συμφέρον (και δεν το έκαναν).

Το γεγονός ότι μέσα στη λίστα μπορεί να υπάρχουν άτομα τα οποία εντελώς νόμιμα και τυπικά κατέχουν λογαριασμό στη συγκεκριμένη τράπεζα δεν δείχνει να αφορά ούτε τον Κώστα Βαξεβάνη αλλά ούτε και τους χιλιάδες υπερασπιστές του στα social media. Ή μάλλον δείχνει να τον αφορά έστω και λίγο και μάλλον για το τυπικό του πράγματος. Αναφέρει μέσα στο περιοδικό ότι κάποιος που συμπεριλαμβάνεται στη λίστα δεν είναι απαραίτητα και φοροφυγάς. Άλλα πόση σημασία έχουν όλα αυτά για τον κ. Βαξεβάνη; Έχει ήδη εκδώσει 100.000 αντίτυπα του περιοδικού και απολαμβάνει τη μεγάλη του "δημοσιογραφική" και ασφαλώς επιχειρηματική του επιτυχία.

Μια μαύρη στιγμή για την ελληνική κοινωνία. Και μαύρη, κυρίως για την υποστήριξη που είχε από μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων στην κοινωνία, τουλάχιστον όπως αποτυπώθηκε στα social media. Σίγουρα όχι τόσο μαύρη, όσο η δημοσιοποίηση της λίστας των οροθετικών γυναικών από τον τότε υπουργό υγείας κ. Λοβέρδο, μιας και εκείνη η κατάπτυστη πράξη είχε και τη βούλα της ελληνικής πολιτείας. Αλλά πάντως μαύρη.

Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά το πόσο γελοία χώρα είμαστε. Οι εισαγγελικές αρχές, αυτές που εδώ και τόσο καιρό ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτα ώστε να αξιοποιήσουν τις πολύτιμες πληροφορίες της λίστας Λαγκάρντ ζητούν τη δίωξη του Κώστα Βαξεβάνη για τη δημοσιοποίησή της! Θα μου πεις... δεν είναι παράνομο; Παράνομο είναι, ασφαλώς, αλλά η ταχύτητα αντίδρασης (λίγες ώρες) και η παραγγελία άμεσης σύλληψης (!) για ένα δημοσίευμα την ώρα που προκλητικά κωλυσιεργεί η δικαιοσύνη σε ένα σωρό άλλες περιπτώσεις (πχ το πρώτο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό, τα εγκλήματα που διαπράττονται από τη συμμορία της Χρυσής Αυγής) δεν μπορεί παρά να εξοργίζει τον κάθε άνθρωπο που θα ήθελε η χώρα του να θεωρείται σοβαρή, δίκαιη και δημοκρατική.

Τελικά η κρίση δεν ήταν η ευκαιρία που θα μας ωθούσε σε ένα νέο ξεκίνημα. Η κρίση μέχρι στιγμής έχει απλά ενδυναμώσει στο μέγιστο βαθμό τη γελοιότητα που επικρατεί σε αυτή τη χώρα. Γελοιότητα και παράνοια.

Υ.Γ. Μερικές φορές απορώ πραγματικά γιατί οι ευρωπαίοι ασχολούνται μαζί μας και επιμένουν να μας σώσουν. Νομίζω ότι αν ήμουν στη θέση τους θα ήθελα τόσο πολύ να μας δώσω μια κλωτσιά και να μας στείλω στο διάολο κι ακόμη παραπέρα. Προφανώς δεν το κάνουν γιατί δεν τους συμφέρει. Ευτυχώς.