Τι θα ψηφίσω; Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία!

Φαντάζομαι όλοι ασχολείστε με τις εκλογές της Κυριακής 6 Μάη. Να πω την αλήθεια λίγες φορές θυμάμαι πριν από εκλογικές αναμετρήσεις να υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τις πολιτικές εξελίξεις όσο φέτος. Λογικό βεβαίως, αφού η κρίση, αποτέλεσμα των πολιτικών που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις που εκλέξαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, έχει αγγίξει όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Ανεργία, μείωση μισθών, κλείσιμο επιχειρήσεων επηρεάζουν πολύ κόσμο.

Η μόδα βέβαια είναι να είσαι "αντιμνημονιακός". Με το που ανοίξω το facebook βλέπω καμιά 50αριά ποστ κάθε μέρα για την ξεκωλιάρα τη Μέρκελ και τους προδότες που ψήφισαν το μνημόνιο. Λες και η χώρα είχε άλλη επιλογή. Κι αν οι τύποι που ψήφισαν το μνημόνιο είναι προδότες (αν και σιχαίνομαι να μοιράζουμε κατηγορίες με τόση ευκολία) είναι γιατί μας έφεραν ως εδώ, φτιάχνοντας αυτό το τεράστιο και σπάταλο κράτος για να εξυπηρετήσουν την κομματική τους πελατεία και όχι γιατί στην κρίσιμη στιγμή επέλεξαν να κρατήσουν τη χώρα εκεί που ανήκει, στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Και την ίδια ευθύνη έχουν φυσικά τα κόμματα της λεγόμενης αριστεράς, που αντιστάθηκαν λυσσαλέα στις ελάχιστες, είναι η αλήθεια. προσπάθειες μεταρρυθμίσεων που έγιναν στη χώρα τα προηγούμενα χρόνια.

Δεν χρειάστηκε να σκεφτώ πολύ για το τι πρέπει να ψηφίσω στις εκλογές της Κυριακής. Έχω αποφασίσει εδώ και καιρό. Θα ψηφίσω το συνασπισμό της Δράσης με τη Φιλελεύθερη Συμμαχία. Είναι το κόμμα που πιστεύω ότι είναι πιο κοντά στην ιδεολογία μου, χωρίς φυσικά να με καλύπτει σε όλα. Ποια είναι αυτή; Την εξήγησα πριν από έναν μήνα περίπου. Θεωρώ τον εαυτό μου αριστερό, δηλαδή προοδευτικό. Πρόοδος σημαίνει να πάμε μπροστά, να σπάσουμε τα κατεστημένα, να επιδιώξουμε την ευημερία για όσο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού γίνεται. Και όλα αυτά μέσα σε μια ανοιχτή κοινωνία, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα του καθένα και της καθεμιάς, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας, φυλής ή σεξουαλικού προσανατολισμού θα είναι σεβαστά και όλοι μας θα αντιμετωπιζόμαστε πραγματικά ισότιμα από το κράτος.

Η Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία πιστεύει στην ανοιχτή φιλελεύθερη κοινωνία, πιστεύει στο σπάσιμο των κατεστημένων, πιστεύει στην ευημερία ΟΛΟΥ του λαού και όχι στην ευημερία των βολεμένων των κομματικών στρατών. 

Με γεμίζει με μεγάλη εμπιστοσύνη η παρουσία του Στέφανου Μάνου, ενός πολιτικού που στα λίγα χρόνια στα οποία άσκησε εξουσία, μέσω των υπουργείων που του εμπιστεύθηκε η ΝΔ άφησε πραγματικό έργο, που πολλοί κομματάρχες με πολλαπλάσια χρόνια σε υπουργεία δεν έχουν δει ούτε στον ύπνο τους. Και με χαροποιεί αφάνταστα που ο Μάνος, ένας 72 χρονών άνθρωπος με αστική συντηρητική καταγωγή, πολιτευόμενος χρόνια με το κόμμα της δεξιάς συμπράττει με ένα κόμμα στο οποίο ηγείται ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, ένας δηλωμένος ομοφυλόφιλος, υπερασπιστής των δικαιωμάτων των ανθρώπων με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις από αυτές της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Με χαροποιεί να ακούω από τον Μάνο ότι είναι υπέρ της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών, υπέρ της αναγνώρισης δικαιωμάτων οποιασδήποτε πραγματικής μειονότητας, υπέρ της πλήρους ανεξιθρησκείας και του πραγματικού χωρισμού κράτους - εκκλησίας και υπέρ πολλών άλλων ρυθμίσεων που μου δείχνουν ότι ο 72χρονος Μάνος έχει πολύ πιο ανοιχτά και σοβαρά μυαλά από πολλούς άλλους νεώτερους (πχ Τσίπρας, 37άρης με οπισθοδρομικές απόψεις που κάνουν τους πραγματικούς αριστερούς να ανατριχιάζουν)

Βεβαίως η Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία δε λέει μόνο ωραία πράγματα, λέει και δύσκολα που είναι σίγουρο ότι αν εφαρμοστούν θα φέρουν πόνο και δυσκολίες για πολλούς συνανθρώπους μας. πχ να απολυθούν (παίρνοντας βεβαίως για τρία χρόνια το 70% των αποδοχών τους) πάνω από 400.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Ναι δεν είναι εύκολο. Αλλά σίγουρα είναι η μόνη λύση ώστε να μη δούμε σύντομα τους ανέργους του ιδιωτικού τομέα να φτάνουν τα 2.000.000.

Δεν συμφωνώ με όλες τις λύσεις που προτείνει ο Μάνος και οι υπόλοιποι. Δεν τις θεωρώ όλες τόσο εύκολα εφικτές, ειδικά στην Ελλάδα. Είναι όμως σίγουρο ότι έχει πολλά λαμπρά μυαλά εκεί μέσα που αν βρεθούν σε θέση να συμμετέχουν στη βουλή ή ακόμα καλύτερα και σε κάποια μελλοντική κυβέρνηση, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι μπορούν ακόμα και τη μοίρα της χώρας να αλλάξουν. 

Αρκεί όλοι εμείς οι πολίτες που θέλουμε να λέμε ότι έχουμε ανοιχτά φιλελεύθερα μυαλά να τους στηρίξουμε. Πηγαίνοντας την Κυριακή στην κάλπη και ψηφίζοντας Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία. Εγώ πάντως θα το κάνω.

Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης

Για να είμαι ειλικρινής, όταν ολοκληρώθηκε η ανάπλαση του πρώτου κομματιού της Νέας Παραλίας της Θεσσαλονίκης από τον Όμιλο Φίλων Θαλάσσης μέχρι το Μέγαρο Μουσικής πριν από τρία τέσσερα χρόνια, αν θυμάμαι καλά, ήμουν αρνητικά προδιατεθειμένος. H αρνητική προδιάθεση είχε σχέση φυσικά με το γεγονός ότι το θεώρησα "έργο Παπαγεωργόπουλου". Και οτιδήποτε είχε σχέση με τον οδοντογιατρό μου προκαλούσε (και μου προκαλεί) απέχθεια.

Τελικά όμως όταν την περπάτησα την καινούρια Νέα Παραλία μου άρεσε. Στην αρχή ενοχικά δεν το παραδεχόμουν, αλλά σιγά σιγά και βλέποντας την απήχηση που είχε στον κόσμο, το δέχτηκα με ακόμη μεγαλύτερη άνεση. Και τελικά αποδέχτηκα ότι ο Παπαγεωργόπουλος, που κατά τη γνώμη μου είναι ένας από τους χειρότερους δημάρχους της Θεσσαλονίκης ever, άφησε και μερικά (ελάχιστα) καλά έργα στην πόλη. Και το έργο της ανάπλασης της Νέας Παραλίας είναι το πιο σημαντικό.

Φυσικά η Νέα Παραλία που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Πρόδρομος Νικηφορίδης δεν είναι η παραλία των ονείρων μου. Δεν είναι η πιο πρωτότυπη και σίγουρα δεν είναι η καλύτερη της Ευρώπης όπως έλεγε τότε μέσα στην αφόρητη αλαζονεία του ο Βασιπαπ (Βασίλης Παπαγεωργόπουλος).

Είναι όμως μια παραλία για την οποία τουλάχιστον δεν ντρέπομαι. Θα μπορούσε σίγουρα να είναι πολύ καλύτερη, αλλά τουλάχιστον είναι ένα κομμάτι της πόλης που "μυρίζει" πολιτισμό και Ευρώπη. Και είμαι χαρούμενος που τα έργα που αφορούν στην ανάπλαση του υπόλοιπου κομματιού της Νέας Παραλίας, από τον Όμιλο Φίλων Θαλάσσης μέχρι τον Λευκό Πύργο προχωρούν με πολύ καλό ρυθμό. Ελπίζω ότι το αποτέλεσμα θα είναι ανάλογο και ίσως και καλύτερο.

Εννοείται ότι φυσικά υπάρχουν ένα σωρό αντιδράσεις για την ανάπλαση αυτή, ειδικά για το κομμάτι το οποίο κατασκευάζεται σήμερα. Από τις πιο σοβαρές μέχρι τις πιο γελοίες, αλλά η αίσθησή μου (και η ελπίδα μου) είναι ότι το αποτέλεσμα θα δικαιώσει τον Νικηφορίδη και σε τελική ανάλυση όλους εμάς, τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης.

Δημήτρης Μητροπάνος

Πριν από ένα μήνα περίπου, με αφορμή την επέτειο του θανάτου του Σταύρου Κουγιουμτζή δημοσίευσα  στο blog ένα αφιέρωμα στον μεγάλο συνθέτη και ανέβασα βίντεο από τις συνεργασίες του με μεγάλους τραγουδιστές. Τελικά μάλλον κάποιους τους ξέχασα. Ένας από αυτούς είναι ο Δημήτρης Μητροπάνος. Όχι απλώς μεγάλος. Τεράστιος. Δυστυχώς τον θυμήθηκα με τον θάνατό του στις 17 Απρίλη. Θα τον τιμήσω με το "Παράπονό μου", ένα πανέμορφο τραγούδι από τη συνεργασία του Κουγιουμτζή με τον Μητροπάνο το 1985 στο δίσκο "Τα νυχτέρια μας".

Για τον δίσκο που κατά τη γνώμη μου σημάδεψε τη δεκαετία του '90, "Στου αιώνα την παράγκα" με τη συνεργασία Θάνου Μικρούτσικου - Δημήτρη Μητροπάνου, θα τα πούμε κάποια άλλη φορά. Όπως και για τις συνεργασίες με Τόκα, Μούτση, Κραουνάκη, Παπαδημητρίου κλπ, έχει τραγουδήσει πολλά διαμάντια ο Μητροπάνος και η φωνάρα του θα μας συντροφεύει μια ζωή.

Δημήτρη Μητροπάνο RIP...

Τα χαμάμ της Θεσσαλονίκης (2)

Συνεχίζω με το θέμα των χαμάμ της Θεσσαλονίκης που ξεκίνησα την προηγούμενη εβδομάδα.

Η Θεσσαλονίκη, όπως είδαμε, έχει τέσσερα οθωμανικά χαμάμ, τα οποία εκτός από ιστορικά μνημεία θα μπορούσαν πολύ εύκολα να αποκτήσουν τη χρήση για την οποία χτίστηκαν! Δηλαδή να ξαναγίνουν χαμάμ, με ατμούς και ζεστά νερά και φυσικά πολύ κόσμο να τα επισκέπτεται. Κι αν νομίζετε ότι είναι μια ηλίθια ιδέα δικιά μου, μάλλον κάνετε λάθος. Σε διάφορες πόλεις απ' όπου πέρασαν οι οθωμανοί υπάρχουν και λειτουργούν σήμερα ιστορικά χαμάμ.

Φυσικά στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας:

στη Βουδαπέστη (όπου λειτουργούν τρία οθωμανικά λουτρά:

αλλά και στη Λευκωσία (στο ελληνικό τμήμα της πόλης) όπου πρόσφατα άνοιξε τις πύλες του ένα ιστορικό οθωμανικό χαμάμ.

Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν καθαρά το δρόμο. Να ξαναλειτουργήσουν τα χαμάμ της Θεσσαλονίκης!!! Θα πάψουν να ρημάζουν (όπως τώρα), να είναι βρώμικες αποθήκες της αρχαιολογικής υπηρεσίας, ή να φιλοξενούν εκθέσεις μια φορά στους 3 μήνες. Θα γίνουν τόπος συνάντησης για τους κατοίκους και φυσικά θα προσελκύσουν πολλούς πολλούς τουρίστες. Μια ματιά στα διάφορα ταξιδιωτικά φόρα για την Κωνσταντινούπολη, τη Βουδαπέστη και τη Λευκωσία θα σας πείσει για το πόσο δημοφιλή είναι τα οθωμανικά χαμάμ εκεί, θεωρούνται από τα καλύτερα τουριστικά hotspots.

Άλλωστε δεν πάει πολύς καιρός από τότε που σταμάτησε η λειτουργία των δύο από τα τέσσερα λουτρά. Το 1981 έκλεισε το Πασά χαμάμ (Λουτρά Φοίνιξ) και το 1968 το Μπέη χαμάμ (Λουτρά Παράδεισος).

Εν πάσει περιπτώσει για να είμαστε ρεαλιστές. Δεν χρειάζεται να ανοίξουν όλα τα χαμάμ. Εκείνο στο οποίο πρέπει να επικεντρωθεί η προσπάθεια είναι το Μπέη χαμάμ στην Πλατεία Δικαστηρίων (που είναι και το πιο μεγάλο και όμορφο) και δευτερευόντως το Παζάρ χαμάμ στα Λουλουδάδικα, που είναι και στην καρδιά του ιστορικού κέντρου. Τα άλλα δύο είναι αρκετά πιο δύσκολο να αξιοποιηθούν, το μεν Γενί χαμάμ λειτουργεί ως "Αίγλη", το δε Πασά χαμάμ είναι πίσω από τον Βαρδάρη, χαμένο σε στενά με πολυκατοικίες, σε εντελώς αντιτουριστική περιοχή.

Φυσικά το μεγάλο πρόβλημα (όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα) είναι το ιδιοκτησιακό. Τα χαμάμ ανήκουν στο Υπουργείο Πολιτισμού (δηλαδή στο κράτος - ΩΧ!!!). Για να λειτουργήσουν λοιπόν οι συγκεκριμένοι χώροι ως λουτρά, θα πρέπει να παραχωρηθεί η εκμετάλλευση σε ιδιώτες (ΩΧ, ΩΧ, ΩΧ, είπα την κακή λέξη, ιδιώτης!!!) οι οποίοι θα επενδύσουν, θα ρίξουν λεφτά για να τα φτιάξουν και στη συνέχεια θα αποκομίσουν κέρδος (εδώ πάω για κρεμάλα... άκου ΚΕΡΔΟΣ;;;;, ΝΤΡΟΠΗ!!!)

Αυτά τα απλά πραγματάκια για άλλη κράτη, εδώ στην Ελλάδα μοιάζουν βουνό. Γι' αυτό αν με ρωτάτε για το αν είμαι αισιόδοξος ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, θα σας πω όχι. Η προσπάθεια όμως πρέπει να γίνει. Το γεγονός ότι υπάρχουν κάποια ανοιχτά μυαλά στην τωρινή διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης ίσως αφήνει μια χαραμάδα ελπίδας. 

Τα χαμάμ της Θεσσαλονίκης (1)

 Πριν από αρκετό καιρό έπεσε στην αντίληψή μου ένα εξαιρετικό δημοσίευμα από την εφημερίδα "Αγγελιοφόρος" το οποίο αναφέρεται στα οθωμανικά χαμάμ της Θεσσαλονίκης.

Για όσους δεν το ξέρετε, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης υπάρχουν τέσσερα εξαιρετικά ιστορικά χαμάμ που χτίστηκαν κατά τη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου της πόλης. Έκανα μια βολτίτσα τις προάλλες και είδα τα χαμάμ από κοντά.

Μπέη χαμάμ

Το συγκεκριμένο χαμάμ είναι πραγματικά εντυπωσιακό, νομίζω ότι είναι το μεγαλύτερο στον ελλαδικό χώρο. Βρίσκεται στην Εγνατία στην άκρη της Πλατείας Δικαστηρίων. Λειτουργούσε μέχρι το 1968 (Λουτρά Παράδεισος) αλλά στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε. Έχει ανακαινιστεί αλλά η επίσκεψη σε αυτό δεν είναι εύκολη. Ανοίγει μόνο για κάποιες εκθέσεις, έτσι δυστυχώς δεν μπόρεσα να μπω μέσα. Επισκέφθηκα το εσωτερικό πέρσι το φθινόπωρο με την ευκαιρία της bienalle και ήταν ομολογουμένως φανταστικό!

* Και ένα μικρό σχόλιο με αφορμή την παρακάτω φωτογραφία... Τι απίστευτη οθωμανοφοβία έχει αυτή η πόλη είναι απίστευτο. Ένα καθαρά οθωμανικό μνημείο χαρακτηρίζεται από τους αρχικομπλεξάρες "υπεύθυνους" ως ... μεταβυζαντινό!!!

Γενί Χαμάμ

Είναι λίγο πάνω από τον Αη Δημήτρη. Καμία σχέση με το Μπέη σε όγκο και αίσθηση. Το κάνανε σινεμά και μετά έγινε η γνωστή σκηνή "Αίγλη". (πολύ άσχημη η ταμπέλα της "Αίγλης", κανένας σεβασμός στο μνημείο...)

Πασά χαμάμ

Αυτό το χαμάμ ομολογουμένως μέχρι που διάβασα το δημοσίευμα του "Αγγελιοφόρου" δεν το ήξερα. Βρίσκεται κρυμμένο ανάμεσα στις πολυκατοικίες δυο στενά πάνω από την πλατεία του Βαρδαρίου. Μικρότερο κι αυτό από το Μπέη, πάντως μέχρι το 1981 λειτουργούσε (το έλεγαν Λουτρά Φοίνιξ) αλλά μετά έκλεισε αφού έπαθε ζημιές από τους σεισμούς του 1978. Σύμφωνα με τον "Αγγελιοφόρο", μετά την έναρξη των εργασιών του μετρό, άρχισε να συντηρείται και να χρησιμοποιείται ως αποθηκευτικός χώρος των αρχαιολογικών ευρημάτων που προκύπτουν από τις εργασίες.

Παζάρ χαμάμ (Γιαχουντί χαμάμ)

Βρίσκεται πίσω από τα λουδουδάκια (Κομνηνών με Βασιλέως Ηρακλείου γωνία) σε ένα από τα όμορφα σημεία του κέντρου. Νομίζω ότι είναι το δεύτερο πιο μεγάλο μετά το Μπέη και δεύτερο υποψήφιο για τα ... όνειρα μου (θα εξηγήσω στην επόμενη ανάρτηση). Πρόσφατα διάβασα ότι αποφασίστηκε η συντήρηση του μνημείου και η ανάπλαση του γύρω χώρου. Θετικό σίγουρα, αλλά οι προσδοκίες μου είναι για κάτι πολύ παραπάνω!

                                   

(συνεχίζεται)