Θεσσαλονίκη, 31/3/2012

Βολτίτσα στο κέντρο της πόλης. Μετά από τον πιο κρύο χειμώνα της δεκαετίας, η άνοιξη ήρθε.

Γκράφιτι. Κανένας τοίχος της πόλης δεν εξαιρείται. Από ένα σύνθημα μέχρι έργα τέχνης.

Πολυκατοικία.

Όλα τα υλικά σε αυτόν τον κάδο είναι ανακυκλώσιμα. Δυστυχώς όλα θα καταλήξουν στα σκουπίδια. Δεν έχουμε καμιά παιδεία ανακύκλωσης.

İstanbul, seni çok özledim!!!

(Πόλη, σε επιθύμησα πολύ!)

Δεν έχουν περάσει 3 μήνες από τότε που πήγα τελευταία φορά στην Πόλη (μία είναι η Πόλη) και μου λείπει πολύ ήδη. Ήταν Πρωτοχρονιά, περπάτησα πολύ αυτή τη φορά, παρά το κρύο, και καραγούσταρα.

Φυσικά έφαγα και τα καταπληκτικά Midye dolması. (Μύδια στο γεμιστό με ρύζι κέλυφος, με λίγο λεμονάκι από πάνω, δεν παίζεται η λιχουδιά, πιστέψτε με). Συνήθως τα βρίσκεις είτε στο δρόμο από πλανόδιους, είτε σε μαγαζιά που πουλάνε σάντουϊτς με κοκορέτσι! (πχ μια καλή αλυσίδα καταστημάτων: Şampiyon Kokoreç)

Κίνηση κλασική σταμπουλιώτικη, πάντως το Metrobus που διασχίζει όλη την εσωτερική περιφερειακή της Πόλης σε αποκλειστικές λωρίδες στη μέση, είναι πολύ καλή λύση για μεταφορά μεταξύ ευρωπαϊκής και ασιατικής πλευράς.

Αχ Πόλη, δεν θα αργήσω να βρεθώ και πάλι κοντά σου! (Μέχρι τέλος άνοιξης το πολύ ελπίζω...)

Αριστερός ή Δεξιός;

Πάντα είχα στο μυαλό μου ότι η αριστερά είναι η πρόοδος και η δεξιά η συντήρηση. Κάποιοι με ρωτούν:  είσαι αριστερός ή δεξιός; Μα αριστερός φυσικά. Θεωρώ ότι πάνω απ' όλα είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, ότι δεν πα να είσαι άσπρος, μαύρος, κίτρινος, χριστιανός, μουσουλμάνος, άθεος κλπ πρέπει να έχεις τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με όλους τους ανθρώπους στη χώρα που ζεις. Θεωρώ ότι πρέπει να δουλεύεις σκληρά και όχι να κοροϊδεύεις την κοινωνία πλουτίζοντας άκοπα σε βάρος των άλλων. Αυτό είναι κοινωνική αδικία, όχι κοινωνική δικαιοσύνη. Θεωρώ ότι δεν γίνεται να υπάρχει νόμος που να επιβάλλει τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, δηλαδή αν κάποιος από αυτούς κοροϊδεύει και δεν δουλεύει, δεν  δικαιούται να πληρώνεται από τους φόρους που πληρώνει ο φτωχός μεροκαματιάρης που ξεσκίζεται μέρα νύχτα στην οικοδομή να βγάλει το μεροκάματό του. Θεωρώ ότι αν υπάρχουν οργανισμοί, υπηρεσίες και υπάλληλοι που δεν έχουν αντικείμενο και πληρώνονται τζάμπα από τους φόρους του μεροκαματιάρη που λέγαμε πριν, θα πρέπει να καταργούνται άμεσα γιατί αλλιώς θα την πληρώσουν και θα μείνουν άνεργοι πολλοί περισσότεροι μεροκαματιάρηδες από αυτούς που δουλεύουν καθημερινά σαν τα σκυλιά. Θεωρώ ότι μπορώ να αγοράσω και να κυκλοφορήσω ένα ταξί ελεύθερα και αν είμαι καλύτερος να πάρω το μερίδιο που μου αξίζει στην αγορά και όχι να "απελευθερώνονται" τα ταξί και να μην μπορώ να γίνω ιδιοκτήτης ταξί. Θεωρώ ότι στα λιμάνια μπορούν να προσεγγίζουν όσα περισσότερα κρουαζιερόπλοια γίνεται, χωρίς απαγορεύσεις που εξυπηρετούν μόνο κάποιες κάστες και όχι το γενικό σύνολο, που θέλει κόσμο να έρχεται στις πόλεις και στα νησιά μας. Θεωρώ ότι μπορώ να οδηγήσω με το αυτοκίνητό μου στο κέντρο της πόλης και στις εθνικές οδούς και δεν θα μου κόψει το δρόμο κάποιος που "διαμαρτύρεται" επειδή του κόβουν τα κεκτημένα του, τα οποία συνήθως του εξασφάλιζαν άκοπο και άδικο πλουτισμό (όχι πάντα, για να μην τα ισοπεδώνουμε). Θεωρώ ότι πρέπει κάποιος να είναι ελεύθερος να ζει, να δημιουργεί και να κερδίζει όσο και όπως θέλει χωρίς να ενοχλεί τον συνάνθρωπό του και χωρίς να παραβαίνει το νόμο και όχι να του απαγορεύουν να το κάνει, ώστε κάποιοι οι οποίοι δεν θέλουν να δουλέψουν να επωφελούνται από αυτό. Και ότι οι μόνοι οι οποίοι δικαιούνται να πάρουν μέρος του πλούτου αυτών που δουλεύουν είναι αυτοί που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ δεν μπορούν να δουλέψουν (όχι οι τυφλοί της Ζακύνθου)

Μα, μου λένε, εσύ δεν είσαι αριστερός, εσύ είσαι καραδεξιός του κερατά! Όχι μόνο αυτό, είσαι "μπουμπούκι" του κεφαλαίου και του "βάρβαρου" νεοφιλελευθερισμού!

Συγγνώμη ρε παιδιά, αλλά απ' ότι ήξερα, αριστερά=πρόοδος και δεξιά=συντήρηση. Για μένα όλα αυτά που περιέγραψα είναι η πρόοδος, για μένα όλα αυτά που ακούω από τον Τσίπρα και την Παπαρήγα είναι η συντήρηση. Τίποτα να μη θιγεί για κανέναν!!! Αυτό σίγουρα δεν λέγεται αριστερά, σίγουρα δε λέγεται πρόοδος.

Στις εκλογές αυτές, που ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, Καμμένος, Χρυσή Αυγή, ΛΑΟΣ, Άρμα πολιτών και μεγάλα μέρη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, (που είναι σταθερά εναντίον των μεταρρυθμίσεων παρ' ότι με βαριά καρδιά τις ψηφίζουν, αλλά δεν τις εφαρμόζουν) θα συγκεντρώσουν τη συντριπτική πλειοψηφία των ψήφων, θα επιβεβαιωθεί ότι η συντήρηση (σκληρή δεξιά) είναι το μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα στο εκλογικό σώμα και στην κοινωνία. Δυστυχώς...

Πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού

«Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να εκπονεί σχέδια και να υπογράφει συμβάσεις για τα επόμενα 50 χρόνια, χωρίς να έχει ρωτήσει τον ελληνικό λαό», είπε η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, Ηρώ Διώτη και κατήγγειλε την «τροπολογία για τη δωρεά 23.500 στρεμμάτων, στο Πεντελικό όρος, στην Εκκλησία και σε ιδιωτικά συμφέροντα». Η βουλευτής κατήγγειλε ότι το νομοσχέδιο περιλαμβάνει «σημεία και τέρατα» και δίνει τη δυνατότητα να γίνουν ουρανοξύστες, κατά τα πρότυπα του Ντουμπάι, στην περιοχή, έξω από τον χαρακτήρα και το περιβάλλον της. Κατήγγειλε συνολική παράκαμψη της πολεοδομικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας και παράδοση του χώρου σε επιχειρηματικά συμφέροντα. 

Η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, Ηρώ Διώτη καταγγέλλει ότι το νομοσχέδιο για την αξιοποίηση της έκτασης του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, που παραμένει αναξιοποίητη εδώ και έντεκα χρόνια, ανοίγει το δρόμο για να χτιστούν ουρανοξύστες κατά τα πρότυπα του Ντουμπάι. Και ρωτώ εγώ... Που είναι το κακό; 


Μας χαλάει δηλαδή το Ελληνικό να είναι κάπως έτσι;

Σίδνεϊ, Αυστραλία

Βοστώνη, Η.Π.Α.

Μελβούρνη, Αυστραλία

Σενζέν, Κίνα

Κωνσταντινούπολη, Τουρκία

Βιέννη, Αυστρία

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

Φρανκφούρτη, Γερμανία

Παρίσι, Γαλλία

Βαρσοβία, Πολωνία

...κι αν συνεχίσω μπορώ μέχρι αύριο το πρωί να ανεβάζω φωτογραφίες από πόλεις του ανεπτυγμένου, αλλά και του υπό ανάπτυξη κόσμου με ουρανοξύστες που χτίστηκαν και έγιναν πόλος έλξης νέων επενδύσεων και τουρισμού. 

Χάλια ε;;; Ε, έτσι λέει η κυρία Διώτη, ο Τσίπρας, οι "επιτροπές αγώνα Ελληνικού" κλπ κλπ. Προτιμούν "μητροπολιτικό πάρκο". Χόρτα και δέντρα που δεν θα τα συντηρεί κανείς. Πάρκο που θα κοστίσει μια περιουσία στον ελληνικό λαό και θα γίνει άντρο ανομίας όπως τα περισσότερα πάρκα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Και βεβαίως τα σχέδια ασφαλώς προβλέπουν και πάρκο. 2.000 στρέμματα, πάρκο που θα μπορεί να συντηρηθεί, θα μπορεί να προσελκύσει κόσμο, αφού οι χρήσεις που προβλέπονται γύρω από αυτό θα γίνουν πόλος έλξης όχι μόνο για τους κατοίκους της περιοχής, αλλά για όλους τους Αθηναίους και τους τουρίστες. 

Αλλά ξέχασα... το πρόβλημα είναι ότι "παραδίδουμε τα πάντα στο κέρδος" λες και το κέρδος είναι κακό, είναι δαίμονας. Σε όλον τον κόσμο πασχίζουν να βρουν επενδύσεις, να αναπτύσσονται, εμείς εδώ όμως θέλουμε "ανάπτυξη" αλλά όχι κέρδος. Δεν θέλουμε ουρανοξύστες αλλά δεν μας χαλάνε οι χιλιάδες ανεξέλεγκτες χωματερές σε όλη τη χώρα. Δεν θέλουμε ουρανοξύστες (που σημαίνει ότι με το ψηλό κτήριο, εξασφαλίζεις πολλαπλάσιο ελεύθερο χώρο για πράσινο) αλλά δεν μας χαλάνε οι απέραντες εκτάσεις με πενταόροφες και εξαόροφες πανάσχημες πολυκατοικίες σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Και χωρίς ίχνος πρασίνου. 

Κυβέρνηση Παπαδήμου

Πολλοί, κυρίως από τον λεγόμενο αντιμνημονιακό χώρο, από τότε που σχηματίστηκε η κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο θέτουν θέμα συνταγματικότητας και νομιμότητας της συγκεκριμένης κυβέρνησης. Θεωρούν ότι άλλη κυβέρνηση ψήφισε ο λαός στις 4/10/2009 και άλλη του επιβλήθηκε δυο χρόνια μετά. Θεωρούν ότι δεν έχει τη λαϊκή νομιμοποίηση αυτή η κυβέρνηση, αφού ούτε ο πρωθυπουργός είναι εκλεγμένος και το κυριότερο, η κοινή γνώμη στην μεγάλη της πλειοψηφία είναι αρνητική προς αυτή.

Είναι όμως έτσι; Είναι πράγματι αντισυνταγματικός ο σχηματισμός της κυβέρνησης Παπαδήμου;

Με λίγες στοιχειώδεις γνώσεις Αγωγής του Πολίτη (θυμάστε αλήθεια αυτό το μάθημα από το σχολείο;) καταλαβαίνεις ότι αυτές οι αιτιάσεις είναι το λιγότερο μπαρούφες.

Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Τι σημαίνει αυτό; Ότι την εξουσία την ασκεί το Κοινοβούλιο και την επιβλέπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στο Σύνταγμα σαφώς ορίζονται οι ρόλοι του κάθε θεσμού. Το Κοινοβούλιο με τους 300 βουλευτές, τους οποίους εκλέγει με άμεση ψηφοφορία κάθε τέσσερα χρόνια ο λαός, ορίζει με βάση την αρχή της δεδηλωμένης (δηλαδή με βάση την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, 151 ψήφοι) την κυβέρνηση της χώρας. Πουθενά στο Σύνταγμα δεν ορίζεται ότι υποχρεωτικά ο πρόεδρος του πρώτου σε δύναμη εδρών κόμματος είναι αυτοδίκαια και ο πρωθυπουργός ακόμη και αν συγκεντρώνει την απαραίτητη πλειοψηφία στη βουλή. Παίρνει ασφαλώς πρώτος την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και αν καταφέρει να την σχηματίσει και πάρει την ψήφο εμπιστοσύνης, τότε κυβερνά. Αν όμως, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 2011, απωλέσει την δεδηλωμένη, τις 151 ψήφους δηλαδή, τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι υποχρεωμένος να εξαντλήσει τις πιθανότητες σχηματισμού νέας κυβέρνησης και με τελευταία επιλογή, εφόσον δεν υπάρχει άλλη λύση την προσφυγή στις κάλπες.

Έτσι και έγινε. Μετά την απώλεια της δεδηλωμένης από τον Γιώργο Παπανδρέου, συμφωνήθηκε να σχηματιστεί νέα κυβέρνηση υπό τον Λουκά Παπαδήμο, η οποία και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή με ευρεία μάλιστα πλειοψηφία. Παράβαση του Συντάγματος θα είχαμε αν δεν γινόταν καμία προσπάθεια σχηματισμού νέας κυβέρνησης και πηγαίναμε κατ' ευθείαν σε εκλογές.

Με βάση το Σύνταγμα οι εκλογές γίνονται στη χώρα κάθε τέσσερα χρόνια. Η επίκληση του "λαϊκού αισθήματος" το οποίο ο καθένας μπορεί να το αντιλαμβάνεται κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο, ώστε να προκαλέσουμε εκλογές πριν την ώρα τους, είναι το λιγότερο δημαγωγική. Και δυστυχώς είναι μια πρακτική την οποία εφαρμόζουν, χωρίς εξαίρεση, όλοι αρχηγοί των κομμάτων κατά καιρούς, κατά πως τους συμφέρει. Το Σύνταγμα προβλέπει με ακρίβεια το πότε και το πως θα εκφραστεί το "λαϊκό αίσθημα". Κάθε τέσσερα χρόνια στις κάλπες.

Σταύρος Κουγιουμτζής

  Πριν από λίγες μέρες συμπληρώθηκαν εφτά χρόνια από το θάνατο ενός μεγάλου, του Σταύρου Κουγιουμτζή που μας άφησε στις 12 του Μάρτη του 2005. Είναι ειρωνεία της τύχης μάλλον, αλλά ένα από πιο όμορφα τραγούδια που έγραψε ο Σταύρος Κουγιουμτζής είχε σαν τίτλο την ημερομηνία που έμελλε να είναι και η τελευταία της ζωής του. Το ερμήνευσε η Χαρούλα Αλεξίου (καταπληκτικά εννοείται). Στο βίντεο μιλάει και ο Ευγένιος Σπαθάρης για τον Σταύρο με πραγματικά πολύ συγκινητικό τρόπο.

                                         

Ο Σταύρος ήταν ένας από τους πιο γνήσιους έλληνες λαϊκούς συνθέτες και το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν ο πολύ χαμηλών τόνων χαρακτήρας του. Θα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις ως "αντιστάρ". Για τα αριστουργήματα που έχει γράψει, η προβολή που έχει εισπράξει είναι μηδαμινή. Πιστεύω ότι ο ίδιος δεν την επεδίωξε. Ίσως φταίει και το γεγονός ότι τα τραγούδια του τα ερμήνευσαν μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής εντεχνολαϊκής σκηνής και πήραν αυτά όλη τη δόξα. Η Χαρούλα Αλεξίου που τραγουδάει στο βιντεάκι πιο πάνω. Ο Γιάννης Πάριος στα πρώτα του βήματα.

Ο Γιάννης Καλατζής που μεσουρανούσε στις αρχές της δεκαετίας του '70.

Η Άννα Βίσση φυσικά, η οποία έκανε τα πρώτα της βήματα σε ηλικία 16 χρονών τραγουδώντας τραγούδια του Κουγιουμτζή.

Η μακαρίτισσα η Βίκυ Μοσχολιού.

Η Ελευθερία Αρβανιτάκη με την πρώτη της πολύ μεγάλη επιτυχία, το "Κόκκινο φουστάνι". (την πρώτη εκτέλεση του δίσκου την έφαγαν τα πνευματικά δικαιώματα της ΕΜΙ, οπότε αρκούμαστε σε ένα από τα αμέτρητα live που ακούστηκε το τραγούδι)

Αναμφίβολα όμως ο τραγουδιστής που σφράγισε το έργο του Σταύρου Κουγιουμτζή είναι ο Γιώργος Νταλάρας. Όμως αναμφίβολα επίσης, τα τραγούδια του Κουγιουμτζή είναι αυτά που ουσιαστικά απογείωσαν την καριέρα του Νταλάρα. Τραγούδησε πολλά τραγούδια του Σταύρου ο Νταλάρας, μερικά από αυτά είναι από αυτά που λέμε, "αθάνατα", τραγούδια που βρίσκονται στα χείλη του καθένα και της καθεμιάς. Δεν ξέρω ποια να πρωτοανεβάσω, διάλεξα μερικά από τα πρώτα που μου ήρθαν στο μυαλό. Ξεκινώ με ένα πολύ όμορφο βίντεο όπου ο Κουγιουμτζής είναι στο πιάνο και ο Νταλάρας ερμηνεύει το "Όταν ανθίζουν πασχαλιές"

Από τα πρώτα χρόνια της συνεργασίας τους. "Δίχως την καρδούλα σου"

Πιο μετά οι τεράστιες επιτυχίες. Ο δίσκος "Στα ψηλά τα παραθύρια". Ένα από τα όχι τόσο γνωστά τραγούδια του δίσκου, το "Κάποιος χτύπησε την πόρτα", φανταστικό ζεϊμπέκικο, από τις πιο μεγάλες λαϊκές συνθέσεις του Σταύρου.

Από τον ίδιο δίσκο, ίσως το πιο όμορφο τραγούδι του, το "Μη μου θυμώνεις μάτια μου"

Και πιο μετά κι άλλες μεγάλες επιτυχίες... "Ήταν πέντε, ήταν έξη"

"Του κάτω κόσμου τα πουλιά"

Και τη δεκαετία του '80 "Οι ελεύθεροι κι ωραίοι" (κι εδώ μας έφαγε η ΕΜΙ την πρώτη εκτέλεση, θα αρκεστούμε στο live)

Θα σε θυμόμαστε για πάντα Σταύρο Κουγιουμτζή, άλλωστε τα τραγούδια σου δεν θα μας αφήσουν ποτέ να σε ξεχάσουμε...

3-5 Πηγάδια, Νάουσα

14-3-2012

Μια φορά πήγα για σκι φέτος και πέτυχα μια από τις καλύτερες ημέρες της σεζόν. Αχαλίνωτο σκι όσο βαστούσαν τα πόδια.

Κατσιμίχες διασκευάζουν Θεοδωράκη

Το πρώτο μου μουσικό βίντεο ήταν οι "Προσωπικές οπτασίες" του Χάρη και του Πάνου. Δεν γίνεται το δεύτερο να μην είναι μια από τις πιο εκπληκτικές διασκευές στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Το 2000 οι Κατσιμιχαίοι στο δίσκο "Τρύπιες Σημαίες" διασκευάζουν ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ την τραγουδάρα του Μίκη Θεοδωράκη "Ποιος τη ζωή μου" που πρωτοτραγούδησε η Μαρία Φαραντούρη τη δεκαετία του '70.

Λοιπόν προσέξτε την αρχή του κομματιού. Είναι ολόιδια με τις "Προσωπικές οπτασίες"!!! Πραγματικά ο Χάρης και ο Πάνος ξαναζωντανεύουν τις "Προσωπικές οπτασίες" μέσα από το πολύ όμορφο αυτό τραγούδι του Μίκη. Όσες φορές και να το ακούσω δεν το χορταίνω...

ΥΓ Α ρε Μίκη, α ρε Μίκη... ντάξει πάντα φαφλατάς ήσουν, αλλά έχεις γίνει πολύ σαβούρας τα τελευταία χρόνια... Σχεδόν μόνο για γέλια είσαι πια, μόνο οι μουσικάρες σου μένουν (ευτυχώς)

http://www.inews.gr/116/mikis-theodorakis-se-p-kapsi-i-25i-martiou-den-anikei-se-sas.htm 

Πανεπιστήμια = Ανομία;

 http://news247.gr/ellada/paideia/entash_sto_aristoteleio_panepisthmio_thessalonikhs.1691043.html

Δημοσιεύω από το παραπάνω site το τι έγινε χθες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Και πάλι οι οργανωμένες μειοψηφίες εμπόδισαν τη διενέργεια των εκλογών όπως προβλέπονται από το νέο νόμο για την Παιδεία που ψήφισε πέρσι με μεγάλη πλειοψηφία η ελληνική βουλή.

Ο νόμος έχει ψηφιστεί αλλά δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Άλλωστε το είπε και ο Ράιχενμπαχ σήμερα, είστε οι καλύτεροι στο να ψηφίζετε νόμους, είστε οι χειρότεροι στο να τους εφαρμόζετε. Αλλά ξέχασα, αυτός είναι ο κακός, ο "γκαουλάιτερ", ο γερμαναράς, ενώ εμείς είμαστε οι έξυπνοι, οι μάγκες. Που δεν μπορούμε να κάνουμε εκλογές στα πανεπιστήμια μήνες τώρα, επειδή με το έτσι θέλω κάποιοι (;) φοιτητές (;;) αποφασίζουν ότι δεν θα εφαρμοστεί ο νόμος.

Και οι πρυτάνεις;  Τι κάνουν; Απλά βολεύονται... Διότι φυσικά και οι περισσότεροι από αυτούς δεν θέλουν τις αλλαγές στα ΑΕΙ. Θα τους ξεβολέψουν και μάλλον θα χάσουν προνόμια. Αλλιώς δεν εξηγείται.

Και το κράτος; Τι κάνει; Τίποτα. Το κράτος ψήφισε το νόμο. Ξέρετε πόσο μεγάλη σημασία έχει αυτό; Σιγά τώρα μην κάτσει να τον εφαρμόσει. Σαν το νόμο για το κάπνισμα στους δημόσιους κλειστούς χώρους ένα πράμα. (θα πούμε και γι' αυτό το πολύπαθο θέμα κάποια άλλη στιγμή).

Μουσικούλα για αρχή

Το πρώτο βίντεο που αναρτώ στο blog αφορά ένα τραγούδι που τριγυρνάει στο μυαλό μου ασταμάτητα τις τελευταίες δυο τρεις μέρες. Προσωπικές οπτασίες του Χάρη και του Πάνου. Μεγαλώσαμε με Χάρη και Πάνο αναμφίβολα, ειδικά η γενιά μου (είμαι 37 φτου φτου!!!). Το τραγουδάκι αυτό είναι από τον πρώτο τους δίσκο το 1985 που είχε κάνει πάταγο κυρίως με το Ρίτα Ριτάκι και το "Βοήθεια χριστιανοί κοντεύω να φλιπάρω...κλπ" ή αλλιώς "Μια βραδιά στο λούκι". Όλα όμως τα τραγούδια είναι διαμαντάκια. Νομίζω ότι οι "Προσωπικές οπτασίες" κολλάνε πολύ στη γκριζάδα της φάσης που ζούμε. Λες να είναι οπτασία η φάση; μπα.. όχι πραγματικότητα είναι αλλά θα αγωνιστούμε να της δώσουμε μια κλωτσιά και να τη γυρίσουμε. Θα τη γυρίσουμε τη φάση.

Ξεκινάμε από τα βασικά. Πρώτη προσπάθεια για blog... Προφανώς αυτή τη στιγμή δε με διαβάζει κανένας, οπότε μάλλον γράφω μόνο για μένα. Τεσπα.... δεν πειράζει. Ας μιλάω ακόμη κι αν δεν ακούει κανένας. ΜΙΛΑΜΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!